چکیده از جمله ملزومات زندگی اجتماعی حمایت افراد یک جامعه از یکدیگر است، جامعه ی کارگری نیز از این اصل مستثنی نمی باشد. سندیکا نهاد حمایتی است که در اثر تلاش و مبارزات کارگران بوجود آمد.کلمه ی سندیکا (syndicat) لغتی فرانسوی است و معادل انگلیسی آن laborunion و به زبان امریکایی tradeunion، که به معنای اجتماع گروهی از دارندگان شغل معین برای دفاع از منافع مشترک حرفه ای خود می باشد. در کشور ما قبل از پیروزی انقلاب اسلامی سندیکا رایج بوده است و کارگران ایرانی هم پا به پای همتایان خود در سراسر دنیا برای دفاع از حقوق خود و دستیابی به نهادی حمایت کننده دست به مبارزاتی زدند اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی قانون کار جمهوری اسلامی ایران جایگزین هایی را برای رسیدن به اهدافی که سندیکا برای آن ها به وجود آمده بود، ایجاد نمود. ماده ی 131 قانون کار جمهوری اسلامی ایران در تبصره ی چهار اعلام می دارد: «کارگران یک واحد، فقط می توانند یکی از سه مورد شورای اسلامی کار، انجمن صنفی یا نماینده ی کارگران را داشته باشند». جایگزین های نام برده شده در قانون کار باید در راستای اهدافی که سندیکا برای آن به وجود آمده است، باشند. اهداف سندیکا ایجاد شرایط بهتر کاری و امنیت شغلی برای کارگران و حمایت از کارگران در برابر نیروی کارفرماست. اما هیچ یک از نهادهای نام برده شده نتوانستند از عهده ی مسئولیتی که بر دوششان است یعنی همان حمایت از حقوق کارگران به صورت کامل برآیند. واژه های کلیدی: سندیکا، کارگر، شورای اسلامی کار، قانون کار.