نرخ ارز متغیر کلیدی و مهم اقتصادی در سیاستگذاری ها قلمداد می شود تا جایی که گروهی از کارشناسان بخصوص در کشورهای در حال توسعه، از این متغیر به عنوان لنگر اسمی یاد می کنند. از سوی دیگر نرخ بهره نیز یکی از مهمترین متغیرهای اقتصادی که بر سرمایه گذاری و بخش واقعی اقتصاد موثر بوده و از این جهت شناخت رابطه نرخ ارز بر نرخ بهره بسیار مهم است. شناسایی روابط میان این دو متغیر و عوامل موثر بر آن از موضوعاتی است که همواره توجه اقتصاددانان را به خود جلب نموده و پاسخ به این مسئله، که نرخ ارز چه رابطه ای با نرخ بهره دارد و یا اینکه نرخ بهره در برابر تکانه های وارده بر نرخ ارز چه عکس العملی نشان می دهد، برای سیاستگذاران اقتصادی حائز اهمیت است. هدف این رساله، بررسی نظری و تجربی رابطه نرخ ارز و نرخ سود بانکی در اقتصاد ایران است. روش مورد استفاده در این مطالعه، روش همگرایی یوهانسون و الگوی var می باشد و برآورد برای دوره زمانی 1338 تا 1389 می باشد. نتایج بلندمدت همانند نتایج کوتاه مدت نشان دهنده تاثیر منفی سود بانکی بر نوسانات نرخ ارز و تاثیر مثبت نرخ ارز بر سود بانکی می باشد. در واقع، افزایش نرخ ارز باعث افزایش صادرات و کاهش واردات می شود که باعث افزایش تولید در کشور می شود. سیاست های مدیریت سود بانکی جهت کنترل نوسانات نرخ ارز از مهمترین پیشنهادات سیاستی این رساله می باشد. کلمات کلیدی: نرخ سود بانکی، نرخ ارز، روش همگرایی یوهانسون ، الگوی var