پویایی و تغییر و تحول ، اصل اساسی ادامه حیات و سنگ بنای نظام هستی به شمار می رود . تحول به عنوان عامل شتاب دهنده ای است که هر بنگاه اقتصادی را ملزم می سازد با دقت و هوشیاری تغییرات را تحت نظر قرار داده و حتی پا را فراتر گذاشته و قابلیت حرکت و پیشرفت را همگام با تغییرات در خود ایجاد نماید . لازمه چنین کاری وجود قدرت تصمیم گیری در شرایط مختلف می باشد ، از سوی دیگر فضای پیچیده و نادقیق تصمیم گیری در زمان حاضر ایجاب می کند که تصمیم گیرندگان همسو با افزایش پیچیدگی ها و تغییرات محیطی ، از شیوه ها و ابزار های گوناگونی جهت تصمیم گیر ی ها ی خود استفاده کنند . کامیابی سازمانی ، به آمیزه¬ای اثربخش از پول، مواد، ماشین و منابع انسانی برای دستیابی به اهداف کوتاه مدت و بلند مدت بستگی دارد . صاحب نظران معتقدند ، در قرن حاضر ، مهمترین عامل از این میان و متغیرهای کلیدی تعیین کننده وضعیت هر سازمان ، منابع انسانی هستند که برای نشان دادن اهمیت شان از عنوان سرمایه انسانی استفاده شده است . بنابراین ، شناخت نیازها ، انگیزه ها و خواسته های کارکنان و اتخاذ خط مشی های مناسب و ایجاد هماهنگی بین اهداف سازمان و اهداف کارکنان را می توان به عنوان مهمترین گام در اثر بخش نمودن سازمانها دانست . یکی از عوامل موثر در ایجاد انگیزه در کارکنان ، مشارکت آنها در سطوح مختلف تصمیم گیری است (صفری نژاد،1389، 2). تلاش صاحبنظران همیشه بر این بوده است که از ابزار سنجش معتبر در امر ارزشیابی بهره جسته و با استفاده از نتایج آن به عنوان پایه و مبنایی جهت برنامه ریزی و رفع نواقص و ارتقا و پیشرفت این نظام ها بهره برداری کنند . امروزه اهمیت و ضرورت مشارکت کارمندان و مدیران در عرصه های تصمیم گیری چنان محرز گردیده که در هر نظام و دستگاه اداری به عنوان امری ضروری و اجتناب ناپذیر مطرح و لازمه یک مدیریت صحیح و پویا به شمار می رود. به نظر می رسد مهمترین دلیل عدم موفقیت برنامه ریزی های مدیریتی ،به روش های اندازه گیری و استفاده از روش های متقن مشارکتی بر می گردد .