حداکثر بارندگی محتمل یکی از مهمترین عوامل دخیل در برآورد حداکثر سیلاب محتمل بوده که معیار مهمی در طراحی سازه های بزرگ هیدرولیکی به شمار می رود. برآورد دقیق حداکثر بارندگی محتمل در دستیابی به درجات مطلوب ایمنی و کاهش هزینه های این گونه طرحها نقش بزرگی ایفا می کند. برای برآورد حداکثر بارندگی محتمل به روش هیدرومتئورولوژی، با توجه به آمار ایستگاههای باران سنجی موجود در استان فارس، 85 توفان اتفاق افتاده در منطقه مورد ارزیابی قرار گرفته و سه توفان با توجه به مقدار بارش، تداوم بیشتر توفان و فراگیرتر بودن آن، به عنوان توفانهای معرف انتاب شده و روابط عمق - مساحت - مدت برای آنها بدست آمده است. سپس با بررسی روابط عمق - مساحت - مدت برای این سه توفان، یک توفان به عنوان توفان معرف حداکثر منطقه جهت تحلیل های بعدی مورد استفاده قرار گرفته است. با توجه به دمای نقطه شبنم در سطح زمین، ضریب حداکثر سازی توفان محاسبه شده و با اعمال آن به روابط عمق - مساحت - مدت که برای توفان معرف حداکثر بدست آمده اند، مقادیر ارتفاع حداکثر بارندگی محتمل برای تداومهای مختلف و روی سطح بارشهای مختلف محاسبه شده است. در روش آماری پس از بازسازی آمار بارندگی ایستگاههای منطقه، حداکثر بارندگی های سالیانه با تداومهای 24، 48 و 72 ساعته استخراج شده مقادیر میانگین و انحراف معیار سری ها آماری با توجه به جداول موجود تعدیل شده و مقادیر حداکثر بارندگی محتمل به صورت نقطه ای برای هر تداوم استخراج شده است. در نهایت نتایج بدست آمده از هر دو روش مورد بحث و بررس قرار گرفته و با نتایج پروژه های برآورد حداکثر بارندگی متحمل در استان فارس و همچنین بارندگی با دوره بازگشت های مختلف مقایسه شده است. سپس محدودیتهای هر روش بیان شده و پیشنهاداتی در زمینه برآورد حداکثر بارندگی محتمل ارائه شده است.