serratia باکتری گرم منفی و متحرکی هست که دارای کپسول کوچکی می باشد و کلونی های آن دارای رنگیزه سفید - صورتی و یا قرمز می باشند. serratia marcescens از گونه های معروف آن است و از اهمیت بالایی برخوردار است. تشکیل بیوفیلم یکی از ویژگی های مهم serratia marcescens می باشد که منجر به مقاومت بالاتر به آنتی بیوتیک ها می شود. به کار گیری ترکیبات ضد میکروبی جدید که منجر به حذف بیوفیلم و هم چنین کاهش مقاومت آنتی بیوتیکی گردند، از اهمیت بالایی برخوردار می باشند. در این پژوهش به بررسی اثر تعدادی از متابولیت های ثانویه (باکتریوسین، بیوسورفاکتانت) برخی باکتری های پروبیوتیک بر روی بیوفیلم و مقاومت آنتی بیوتیکی serratia marcescens پرداخته شد. پس از تخلیص باکتریوسین و بیوسورفاکتانت و بررسی تاثیر آنها بر روی بیوفیلم ، اثبات شد که اثر مهاری بیوسورفاکتانت بر روی بیوفیلم نسبت به اثر مهاری باکتریوسین ها بر روی بیوفیلم بیشتر می باشد و هم چنین اثر مهاری باکتریوسین حاصل از باکتری atcc 8014 lactobacillus plantarum بر روی بیوفیلم سراشیا مارسه سنس نسبت به اثر مهاری باکتریوسین lactobacillus acidophilus atcc 4356 بر روی بیوفیلم بیشتر می باشد. در بخش مربوط به مقاومت آنتی بیوتیکی، به بررسی اثر توام باکتریوسین و تعدادی از آنتی بیوتیک های انتخابی بر مقاومت آنتی بیوتیکی serratia marcescens پرداخته شد، از نتایج به دست آمده مشخص گردید که هر کدام از باکتریوسین ها و برخی آنتی بیوتیک ها اثر هم افزایی دارند. نتایج حاصل اثبات کننده این موضوع نیز بودند که پیش تیمار سویه های serratia marcescens با رقت sub miic از باکتریوسین موجب کاهش مقاومت آنها نسبت به تعدادی از آنتی بیوتیک های به کار رفته در آزمایش می گردد. میزان نفوذ پذیری آنتی بیوتیک ها به درون بیوفیلم نیز از طریق غشاء های پلی کربناتی مورد سنجش قرار گرفتند و نشان داده شد که علت مقاومت نسبت به تعدادی از آنتی بیوتیک های به کار رفته، عدم نفوذ پذیری یا نفوذ پذیری آهسته می باشد.