پژوهش حاضر دارای دو هدف است: ابتدا، وجود رابطه ی میزان تحمل ابهام با یادگیری زبان و مهارت های زبانی بررسی شد. سپس، الگوی هویت فرهنگی زبان آموزان ایرانی با استفاده از ابزارهای کمّی و کیفی مورد ارزیابی قرار گرفت. رابطه ی میزان وابستگی زبان آموزان به فرهنگ انگلیسی و ایرانی با دستاورد زبانی شان نیز مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، از 253 دانشجو خواسته شد به پرسشنامه های "سنجش میزان تحمل ابهام در یادگیری زبان انگلیسی" و "نگرش نسبت به ایران و غرب" پاسخ دهند. به منظور بررسی روایی سازه ای پرسشنامه ی "نگرش نسبت به غرب و ایران"، آنالیز عاملی تأییدی انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که مدل ارائه شده با داده ها تناسب خوبی دارد. علاوه بر این، نتایج همبستگی، وجود رابطه ی احتمالی بین میزان تحمل ابهام با یادگیری زبان انگلیسی و مهارت های زبانی را نشان داد. همچنین، نتایج آزمون مدلسازی معادلات ساختاری حاکی از آن بود که، مدل پیشنهادی تحمل ابهام با داده ها تناسب خوبی دارد که نمایانگر وجود رابطه ی بین میزان تحمل ابهام و مهارت های زبانی می باشد. نتایج نشان داد که جنسیت عاملی موثر در میزان تحمل ابهام نیست. به علاوه، نتایج یافته های مربوط به هویت فرهنگی نمایانگر این مطلب است که بیشتر زبان آموزان ایرانی دارای هویت فرهنگی assimilation می باشند. هرچند که از نظر یادگیری زبان میان این گروه و سایر گروه ها تفاوتی مشاهده نشد بدین معنا که assimilation به فرهنگ انگلیسی هیچ رابطه ی معنا داری با میزان موفقیت زبانی ندارد. جنسیت، عامل موثری در هویت فرهنگی زبان آموزان بدست نیامد. نتایج مصاحبه نیز این مطلب را تأیید می کند که قرار گرفتن در معرض زبان و فرهنگ انگلیسی، نقش چشمگیری در جدایی فرهنگی زبان آموزان ایرانی دارد. در پایان نتایج مورد بررسی قرار گرفت و پیشنهادهایی به مولفان، مدرسان و زبان آموزان ارائه شده است.