یکی از مسائلی که در این پایان نامه به دنبال آن هستیم هماهنگی برنا مه ریزی تعمیرات پیشگیرانه واحدهای نیروگاهی در محیط بازار می باشد. در این مسئله فرض بر این است که هر واحد نیروگاهی در طول سال یک و فقط یک بار برای انجام تعمیرات پیشگیرانه از مدار خارج می شوند. مشکل اصلی مسئله مورد نظر این است که از دو دیدگاه به آن نگاه می شود یکی از دیدگاه iso و دیگری از دیدگاه تولیدکنندگان. هر یک از این دو طرف با اهداف خاص و قیود خاصی یک مسئله بهینه را حل می کند و به برنامه تعمیرات بهینه از دیدگاه خود می رسد. در ادامه به بررسی برخی توابع هدف و قیود بهینه سازی از این دو دیدگاه پرداخته شده است. در این تحقیق برنامه ریزی تعمیرات در بخش تولید را در طی یک فرآیند تعاملی بین اپراتور مستقل سیستم و شرکت های تولیدی انجام می دهیم. معمولا دوره برنامه ریزی یک ساله بوده که به 52 زیر دوره یک هفته ای تقسیم می شود. هدف تعیین زیر دوره هایی است که شرکت های تولیدی باید تعمیرات خود را در آنها انجام دهند. برای این کار در ابتدای دوره برنامه ریزی شرکت های تولیدی با توجه به پیش بینی هایی که از بازار دارند (قیمت برق، قیمت سوخت، شرایط تجهیزات و ...) با هدف حداکثر سود برای تعمیرات خود انجام می پذیرد و تعیین می کنند که انجام تعمیرات در کدام زیر دوره هایی از کل دوره که منجر به بیشترین سود خواهد شد. اما این برنامه ریزی لزوما اجرایی نمی شود چرا که آن باید به تایید اپراتور مستقل سیستم نیز برسد. از طرف دیگر اپراتور مستقل با هدف کاهش قدرت بازار در کل دوره یک ساله تعمیرات واحدها را برنامه ریزی می کند. اپراتور مستقل قدرت بازار را در این برنامه ریزی با برنامه پیشنهادی شرکت های تولیدی مقایسه می کند. در صورتی که در برنامه ریزی چندان تفاوتی نداشته باشند، اپراتور مستقل برنامه ی پیشنهادی شرکت ها را تایید می کند. در غیر این صورت به واحدهایی که باعث ایجاد بیشترین ظرفیت اجبارا در مدار شده اند اخطار می دهد تا برنامه ی خود را تغییر دهد این فرآنید آنقدر تکرار می شود تا برنامه ی پیشنهادی شرکت ها از نظر سطح قدرت بازار مورد تایید اپراتور مستقل قرار گیرد.