مقدمه: نشانه های اضطراب و افسردگی در بیماران وابسته به مت آمفتامین به خصوص در دوران ترک شایع است و در نتیجه موجب تمایل به پایداری و عود به دارو می گردد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات ورزش منظم شنا بر روی رفتار های شبه اضطرابی، افسردگی و میزان ولع در طول ترک مت امفتامین می باشد. مواد و روش ها: موش ها به مدت 14 روز با تزریق زیر جلدی مت آمفتامین (mg/kg 2) دو بار در روز با فاصله 12 ساعته وابسته شدند. تمرین ورزشی شنا با 45 دقیقه در روز و 5 روز در هفته به مدت 2 هفته در طول ترک خودبخودی انجام گرفت. سپس رفتار های شبه اضطرابی، افسردگی و تست ترجیح یا مصرف اختیاری خوراکی مت آمفتامین جهت ارزیابی میزان ولع ارزیابی گردید. نتایج: نتایج نشان داد که تعداد ورود و درصد مدت زمان ماندن در بازوی باز در گروه قطع مت آمفتامین شناگر بیشتر (p=0.001) از گروه قطع مت آمفتامین شنا نکرده است. همچنین گروه قطع مت آمفتامین شناگر مدت زمان بی حرکتی کمتری در تست شنای اجباری نسبت به گروه قطع مت آمفتامین شنا نکرده داشتند (p=0.0001). گروه قطع مت آمفتامین شناگر میزان مصرف اختیاری مت آمفتامین کمتری در روز پنجم و ششم (p=0.008)، هفتم (p=0.012) ، هشتم (p=0.017) نسبت به گروه شنا نکرده در آزمون مدل جانوری 8 روزه ولع داشتند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ورزش منظم شنا با کاهش رفتار های شبه اضطرابی، افسردگی موجب کاهش میزان مصرف مت آمفتامین در مدل ولع آزمایشگاهی گردید. بنابراین، فعالیت فیزیکی به عنوان یک ابزار بالقوه پاداش طبیعی ممکن است در ترک خودبخودی افراد وابسته به مت آمفتامین موثر باشد. کلمات کلیدی: قطع مت آمفتامین، ورزش منظم شنا، اضطراب، افسردگی، ولع.