سطوح بالای استرس و اضطراب در دوران بارداری به طور آشکاری با پیامدهای منفی در زمینه سلامت مادر و نوزاد در ارتباط است و دعا درمانی، یکی از روش های درمان کل نگر است که اثر بخشی آن در مورد بیماریهای مختلف روانی و جسمی پذیرفته شده است بنابراین پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثر بخشی خواندن دعا بر کاهش استرس و اضطراب زنان باردار انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بوده و با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زنان باردار واقع در شهرستان رودسر در سال 1392 بوده است که 20 نفر از زنان بارداری که جهت مراقبت های پیش از زایمان به مراکز بهداشتی درمانی و مطب متخصصان زنان و زایمان مراجعه کرده بودند و شرایط ورود به پژوهش را داشتند از طریق نمونه¬گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شده¬اند. برای جمع¬آوری داده¬ها از پرسشنامه اضطراب حاملگی(وندنبرگ، 1989) و استرس ادراک شده(کوهن و همکاران، 1983) استفاده شد و به گروه آزمایش خواندن دعای توسل به مدت 2 بار در هفته و به مدت 8 جلسه داده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون tمستقل وآزمون t نمونه های جفت شده و همچنین روش تحلیل کوواریانس یک راهه و چند متغیره و با استفاده از نرم افزار spss انجام گرفت. قبل از مداخله، از نظر آماری اختلاف معناداری در دو گروه نشان داده نشد. پس از اجرای مداخله، تفاوت معناداری در دو گروه مشاهده شد. نتایج تحقیق نشان داد که خواندن دعا باعث کاهش استرس و مؤلفه های آن و اضطراب و مؤلفه های آن در زنان باردار می شود. بنابراین نتیجه می گیریم که خواندن دعا در وضعیت روان شناختی زنان باردار تأثیر مثبت دارد.