دیابت شیرین یک اختلال متابولیکی که با هایپرگلیسمی ناشی از نقص در ترشح انسولین، عملکرد انسولین و یا هر دو مشخص می شود. در این مطالعه اثرات دوز های مختلف ایبوپروفن(یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی رایج) و کمپلکس ایبوپروفن-فسفاتیدیل کولین(ib-pc) برروی برخی فاکتورهای بیوشیمیایی و رفتاری رت های نر دیابتی بررسی شده است. دیابت نوع1 با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین(mg/kg b.w 50) القا شد. همه رت ها به طورتصادفی به شش گروه تقسیم شدند: گروه کنترل سالم و گروه کنترل دیابتی دریافت کننده نرمال سالین، دوگروه دیابتی دریافت کننده ایبوپروفن در دوزهای (mg/kg 30،60)، و دو گروه دیابتی دیگر کمپلکس های ایبوپروفن- فسفاتیدیل کولین (ib30 mg/kg-pc, ib60 mg/kg-pc) را دریافت نمودند. همه رت ها به مدت 18روز از طریق گاواژ تیمار شدند. مقدار قندخون رت ها در طول تیمار بوسیله گلوکومتر اندازه گیری شد. درپایان تیمار همه گروه ها به منظور اندازه گیری یادگیری و حافظه و میزان حساسیت به درد به ترتیب در ماز شعاعی هشت بازویی و دستگاه هات پلیت تست شدند. سپس همه رت ها بیهوش شده و خونگیری از قلب صورت گرفت و سرم آن به منظور سنجش پروفایل های لیپیدی و انسولین سرم جدا شد. سپس مغز حیوانات به سرعت جداشده ودر فرمالین به منظور تهیه مقاطع بافتی از هیپوکامپ فیکس شدند. نتایج نشان داد که تیمار رت های دیابتی با دوزهای مختلف ایبوپروفن وکمپلکس ایبوپروفن- فسفاتیدیل کولین به صورت وابسته به دوز باعث کاهش معنی دار قند خون، کلسترول، تری گلیسرید، ldl و همچنین افزایش hdl نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. میزان انسولین سرم نیز در دوز mg/kg 60 ایبوپروفن وکمپلکس های ایبوپروفن فسفاتیدیل کولین افزایش معنی دار داشت همچنین در دوز mg/kg 30 ایبوپروفن نیز انسولین سرم افزایش یافت اما این افزایش معنی دار نبود. بعلاوه ایبوپروفن و کمپلکس های ایبوپروفن فسفاتیدیل کولین به طور معنی داری ازکاهش توانایی یادگیری و حافظه پیشگیری کرده و همچنین از کاهش نورونها در نواحی ca1-ca3و dg هیپوکمپ پیشگیری نمودند. اما اثر کمپلکس های ib-pc کمتر از ib بوده و بیشترین اثر مربوط به دوز mg/kg 60 ایبوپروفن بود. نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که ایبوپروفن و کمپلکس ایبوپروفن- فسفاتیدیل کولین میتواند عوارض دیابت را بهبود بخشد.