کار در طول تاریخ همیشه جزء جدا نشدنی از زندگی انسان ها بوده است و آدمی برای انجام آن همواره از فناوری هایی استفاده نموده است. دورکاری روشی جدید برای سازماندهی کردن کار بر مبنای ایجاد انعطاف زمانی و مکانی در انجام آن ، با استفاده از قابلیت های فناوری اطلاعات است . دورکاری به عنوان پدیده عظیم عصر حاضر به سرعت در حال گسترش در سراسر جهان و کشور عزیزیمان است . درکشور ما یکی از سازمان های دولتی بسیار مهم و حیاتی سازمان آموزش و پرورش است ، این سازمان تضمین کننده آینده است و پیشرفت و توسعه کشورمان را تسریع می بخشد . بررسی های گوناگون حاکی از پایین بودن تراز بهره وری در این سازمان است . در این پژوهش بدنبال بررسی رابطه پیاده سازی طرح دورکاری با نگرش به بهره وری در بین کارکنان سازمان آموزش و پرورش شاهرود و میامی می باشیم . ابزار گرد آوری اطلاعات شامل دو پرسش نامه که عبارتند از پرسشنامه نگرش کارکنان نسبت به بهره وری بر اساس مدل واییر ، بووی و اندرو 2001 و پرسشنامه محقق ساخته برای سنجش دورکاری و با استفاده از مقاله جک نیلز 1970می باشد.روش تجزیه تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی مورد مطالعه قرار گرفته است که در آمار توصیفی ، شاخص های مرکزی و شاخص پراکندگی همچنین جداول فراوانی و ترسیم نمودار مورد استفاده قرار گرفته است و در آمار استنباطی به منظور شناخت وضعیت مولفه های دورکاری هر یک از متغییر های مستقل و وابسته از آزمون نسبت و به منظور بررسی رابطه بین متغییر ها از آزمون همبستگی کندال استفاده شده است و همچنین به منظور بررسی وضعیت پایایی پرسشنامه از آزمون آلفا کرونباخ و جهت بررسی نرمالیتی توزیع متغییر ها در جامعه ، از آزمون کالما گروف - اسمیرنوف یک بعدی استفاده شده است . جامعه آماری در این پژوهش کارمندان اداری آموزش و پرورش شاهرود و میامی می باشند که در حدود 100 نفر هستند . و با توجه به جدول مورگان حجم نمونه 80 نفر در نظر گرفته شده است که با توجه به احتمال عدم برگشت پرسشنامه ها تعداد 90 پرسشنامه توزیع گردیده است و 82 پرسشنامه برگردانده شد.نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که بین پیاده سازی طرح دورکاری با نگرش به بهره وری در بین کارکنان آموزش پرورش شاهرود و میامی رابطه ضعیف ومعناداری در سطح 23.8%وجود دارد و مولفه های میزان استرس در سطح18.0% و نقش اجتماعی در سطح18.5% و تعاملات اجتماعی در سطح33.6% و وقت آزاد در سطح23.3% و زمان حضور در محل کار در سطح33.6% رابطه معناداری وجود دارد