پایان نامه ی حاضر، به بررسی و تحلیل ریخت شناسانه ی داستان موش و گربه ی شیخ بهایی می پردازد که از قصّه های تو در تو و چندین لایه تشکیل شده است به طوری که این داستان در مجموع از 34 داستان فرعی تشکیل شده است. روش پژوهش توصیفی، کتابخانه ای مبنی بر روش تحلیل محتوا و هرمنوتیک صورت گرفته است و سعی شده است بر مبنای اصول ریخت شناسی ولادیمیر پراپ، به تحلیل خویشکاری و تعیین بسامد و مقایسه ی تطبیقی آن ها پرداخته شود. نتیجه بیانگر این است که در میان این داستان ها روابط بینامتنی محکمی وجود دارد. از سی و پنج حکایت این اثر، علاوه بر 31 خویشکاری پراپ، هفت خویشکاری در این پایان نامه برای اوّلین بار مورد بحث قرار گرفته است. که شامل خویشکاری های فرار، شایع پراکنی، التزام کردن، تهدید کردن، مخفی شدن، شرط بندی، طرد می باشد. در ضمن شش حرکت با بسامدی حدود پنجاه مورد نیز دیده می شود. سادگی و پیچیده بودن حرکت ها به ترکیب حکایت ها بستگی دارد و برخلاف داستان های دیگر، با حرکت های پیچیده ای مواجّه هستیم که رابطه ی معناداری با عناصر داستان دارند و تفصیل آن در متن پایان نامه آورده شده است.