در سال 531م خسرو انوشیروان به حکومت رسید. حکومت ساسانی در زمان او به اوج قدرت خود رسید. در زمان خسرو یکم اصلاحات گسترده ای اعم از نظامی و اقتصادی و ... انجام گرفت، اما آنچه انوشیروان در زمینه ی اصلاحات اجتماعی و اداری انجام داد در عین حال فایده اش تاحد زیادی عاید سلطنت خود او میشد. برخلاف پدر به جای انکه طبقات نجبا را مقهور و منکوب کند وی آنها را همچون وسیله و ابزار مفیدی جهت تحکیم سلطنت خود ساخت. اصلاحات مالیات در عین آنکه نظمی به آشفتگی های اجتماعی عصر می داد موجب تقویت خزانه ی حکومت هم می گشت. در هر حال اصلاحات خسرو اول بیشتر به محو آثار نهضت مزدکیها می پرداخت تا به درک اسباب و رفع ناخرسندیهایی که به بروز آن نهضت منجر شده بود. از این رو دوام ناخرسندی ها آن عقاید را همچنان به شکل نامریی و زیر زمینی نگه میداشت تا حتی بعد از عهد ساسانیان نیز موجب نهضت هایی از جمله نهضت خرمدینان گردد. خسرو دوم نیز که در سال 591 م به حکومت رسد و آخرین پادشاه نیرومند ساسانی محسوب می شودحکومتش به مانند پدربزرگش فراز و نشیب های زیادی داشت. در آغاز با کمک امپراتوری روم به حکومت رسید شورش ها را سرکوب کرد. اما سرانجام بر اثر غرور و لجبازی جنگهای طولانی با روم و مشکلات داخلی قدرتش رو به تحلیل رفت و به دست بزرگان و پسرش برکنار شد و به قتل رسید.