پلی¬هیدروکسی¬بوتیرات یکی از پلیمرهای خانواده پلی¬هیدروکسی¬آلکانوات¬ها است که به عنـوان ذخیره انرژی یا منبع کربنی در بعضی از ریزسازواره¬ها وجود دارد. پلیمرهای زیستی می-توانند به عنوان جایگزین مناسب برای پلیمرهای رایج استفاده شوند. مساله مهم قیمت بالای تولید آنها است. برای تولید اقتصادی این محصول، عوامل مهمی وجود دارد، یکی از راه¬هایی که می¬توان قیمت تمامشده را کاهش داد استفاده از محیط حاوی سوبستراهای ارزان قیمت و عدم استفاده از کشت خالص ریزسازواره است.در این پژوهش آزمایش¬ها در دو فاز فراوانی و قحطی نیتروژن انجام شد. بدین ترتیب که در فاز اول فرایند هضم بر روی لجن شستشو داده شده انجام گردید تا ریزسازواره¬های موجود در لجن تکثیر شده و بدین ترتیب نیتروژن موجود در محیط کشت به کمترین مقدار خود برسد. در این روند دائماً وزن خشک سلولی را دنبال کرده تا به محض کاهش مقدار آن، فاز دوم آغاز گردد. در فاز دوم منبع کربنی وارد سامانه شده اما از آنجا که بر اساس مطالعات انجام شده مشاهده گردید که عدم حضور منبع نیتروژنی در فاز دوم، میزان تولید پلی¬هیدروکسی¬بوتیرات را افزایش می دهد بنابراین در این فاز از سه نوع خوراک گلوکز، اسید استیک و پساب استفاده شد. در نهایت مشاهده شد که دو خوراک گلوکز و اسید استیک که میزان منبع نیتروژنی در آنها صفر بوده حدود 40% وزن خشک سلولی پلی¬هیدروکسی¬بوتیرات تولید کرده در حالی که سامانه خوراک دهی شده با پساب که دارای مقدار نیتروژنی محدودی است توانسته 70% وزن خشک سلولی پلی¬هیدروکسی-بوتیرات تولید نماید