طی دو دهه اخیر تحقیقات زیادی در مورد مصالح و روش‏های نوین جهت مقاوم‏سازی سازه‏های موجود انجام شده است. در دیوارهای برشی به‏دلیل ملاحظات معماری و تغییر کاربری ایجاد بازشو اجتناب ناپذیر است. این بازشو‏ها ممکن است بعد از ساخت و به دلایل متعدد ایجاد شوند. بازشوهای با ابعاد کوچک معمولاً تأثیر چندانی در عملکرد دیوارهای برشی نمی‏گذارند ولی رفتار دیوارهای دارای بازشو با ابعاد نسبتاً بزرگ متفاوت است و معمولاً باعث تمرکز تنش در اطراف بازشوها می‏گردد. در نتیجه یک نقطه ضعف در سازه ایجاد شده و غفلت از این موضوع باعث ایجاد خسارت در اطراف بازشوها می‏گردد. یکی از روش‏های مقاوم‏سازی، استفاده از مصالح کامپوزیت پلیمری (frp) است. سوالی که در اینجا مطرح می‏شود این است که این الیاف‏ها تا چه حدی می‏توانند بر ظرفیت خمشی و برشی تاثیرگذار باشند و یا اینکه نحوه‏ی قرارگیری frp چه تاثیری بر ظرفیت برشی دیوار دارد. در این تحقیق سعی شده است تاثیر ایجاد بازشو وهمچنین نحوه قرارگیری frp بر ظرفیت برشی دیوار مورد بررسی قرار گیرد. در ابتدا با استفاده از نرم افزار abaqus یک دیوار برشی بدون بازشو را مدل می‏کنیم و به منظور بررسی صحت مدل، نتایج را با یک نمونه آزمایشگاهی معتبر مقایسه می‏کنیم.سپس مدل‏های بازشودار را با الیاف frp تقویت می‏کنیم و نحوه‏ی تأثیر آن‏ها را بر مقاومت برشی دیوار می‏سنجیم. پس از آن با تغییر آرایشfrp، به بررسی تأثیر آرایش frp و حالات مختلف نصب الیاف frp می‏پردازیم. بررسی نمودارها نشان می‏دهد استفاده از الیاف frp روش مناسبی برای تقویت دیوارهای دارای بازشو است.