افشای کامل، به موقع و با کیفیت اطلاعات مالی، به افزایش شفافیت این اطلاعات منجر شده، عدم تقارن اطلاعاتی را کاهش می دهد. از طرف دیگر، افشای تواًم با شفافیت صورت های مالی می تواند کسب بازده غیرعادی را کاهش دهد. پژوهش حاضر به بررسی این سوال می پردازد که آیا بین سطح شفافیت گزارشگری مالی و عدم تقارن اطلاعاتی رابطه منفی معنا داری وجود دارد یا خیر؟ و اینکه آیا سوگیری قیمت ها بر این رابطه تاثیری دارد یا خیر؟ به عبارت دیگر هدف اصلی این تحقیق مشخص کردن جایگاه شفافیت گزارشگری مالی و تاثیر آن در مورد گزارش های است که شرکت ها باید در دوره های زمانی مشخص در اختیار عموم قرار دهند. روش به کارگرفته شده در تحقیق روش رگرسیون خطی چند متغیره می باشد و بدین منظور 72 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و داده های مربوط به این شرکت ها برای سال های 1386 الی 1390 جمع آوری گردید. نوع تحقیق توصیفی _ همبستگی است و از رگرسیون خطی چند متغیره و روش پانل برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد ه است. متغیر وابسته تحقیق میزان عدم تقارن اطلاعاتی و متغیر مسقل سطح شفافیت گزارشگری مالی است. همچنین متغیرهای اندازه شرکت، نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام، نسبت سود قبل از بهره و مالیات به ارزش بازار شرکت، اهرم مالی به عنوان متغیرهای کنترلی و متغیر معیار سوگیری در قیمت ها به عنوان متغیر مصنوعی در تحقیق به کار گرفته شده است. نتایج به دست آمده از آزمون فرضیه ها حاکی از آن است که بین سطح شفافیت گزارشگری مالی و عدم تقارن اطلاعاتی رابطه منفی معنا داری وجود دارد. از طرفی در شرکت های که دارای معیار سوگیری در قیمت های بیشتری هستند، میزان شدت این رابطه افزایش پیدا می کند. به همین ترتیب میزان شدت این رابطه در شرکت های با میزان کمتر سوگیری در قیمت ها ، ضعیف تر است.