سکته مغزی مغزی سومین علت مرگ و میر و دومین دلیل ناتوانی است. عوارض این بیماری بر روی خودکارآمدی فرد و سازگاری با تغییرات به وجود آمده، اثر می گذارد. از آنجایی¬که مدل ماک، تنها بر روی بیماران سکته مغزی تمرکز دارد، پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر اجرای مدل پرستاری توانبخشی ماک (ترکیب، شکل¬گیری، خودیابی) بر میزان خودکارآمدی و سازگاری بیماران سکته مغزی انجام شد. روش بررسی: این پژوهش از نوع مطالعه نیمه تجربی تک گروهی پیش¬آزمون –پس¬آزمون می باشد. جامعه پژوهش شامل بیماران سکته مغزی 70 - 55 سال بیمارستان امام خمینی (ره) و مرکز توانبخشی تبسم تهران بوده است. نمونه¬ها شامل 7 نفر از بیماران سکته مغزی می باشند که بر اساس معیارهای ورود و به شیوه نمونه¬گیری در¬دسترس انتخاب شدند. ابزار گرد¬آوری داده ها شامل پرسشنامه¬های دموگرافیک، خودکارآمدی و سازگاری بیماران سکته مغزی بوده است. مداخله پژوهش به صورت اجرای 7 جلسه 1 ساعته آموزش فردی و چهره¬به¬چهره، به بیمار ارائه شد. قبل و بعد از مداخله، میزان خودکارآمدی و سازگاری اندازه گیری و مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمون های آماری توصیفی وt زوجی انجام شد. یافته ها: مقایسه میانگین خودکارآمدی در بیماران مبتلا به سکته مغزی بعد از مداخله تفاوت معناداری از لحاظ آماری دارد ( 003/ 0 p<)، که نشان¬دهنده افزایش میزان خودکارآمدی بیماران سکته مغزی در پس¬آزمون نسبت به پیش¬آزمون است (0/05 p<). مقایسه میانگین سازگاری بیماران سکته مغزی در پس¬آزمون به طور معناداری کمتر از پیش¬آزمون بوده که نشان دهنده افزایش میزان سازگاری بیماران سکته مغزی در پس¬آزمون می باشد (003/ 0 p<). نتیجه¬گیری: نتایج بیانگر آن بود که آموزش خودکارآمدی و سازگاری که بر اساس مدل توانبخشی پرستاری ماک اجرا شده است، باعث بهبود عملکرد مبتلایان به سکته مغزی در زمینه سازگاری با عوارض و مشکلات ناشی از بیماری و رسیدن به خودکارآمدی می شود.