یکی از عرصه های مهم هنرنماییِ شاعران مربوط به ساخت و کاربرد ترکیباتِ اشتقاقیِ جدید است. برخی از شاعران ادبیات فارسی به این امر توجه بیشتری کرده اند و برخی هم کمتر. در بین شاعران ادبیات کهن فارسی، سعدی در کلیات خود توجه ویژه ای هم به کاربرد ترکیبات اشتقاقی داشته است و هم خود او ترکیباتی را ساخته و پرداخته است. در این پایان نامه توانایی ترکیب سازی سعدی مورد بررسی قرار گرفته است. ترکیبات اشتقاقیِ کلیات سعدی با عناوینی چون: صفت فاعلیِ مرکب و صفت مفعولیِ مرکب، ترکیب های ونددار، ترکیب های حرف اضافه دار، ترکیب های اسمی، ترکیب های مصدری، رده بندی و تحلیل شده اند. گفتنی است که ترکیباتِ اشتقاقیِ مذکور در پایان نامه به صورت الفبایی و فرهنگ نامه ای تنظیم شده اند و در زیر هر ترکیب، نوع و گه گاه معنای آن ذکر شده است.