هویت سوژه بشری در طول تاریخ گفتمان ادبی و نقادانه مضمونی پربسامد و بحث برانگیز بوده است. با ظهور پسامدرنیسم و متعاقب آن پسااستعمارگرایی، مسئله هویت دچار تحول شگرف و پیچیدگی هایی مضاعف شد. این پژوهش شکل گیری هویت و سوبژکتیویته پسااستعماری را بر مبنای زبان و تعاملات سوژه های استعمارگر و استعمارشده بررسی می کند. برای نیل به این هدف و به منظور کسب بینشی ژرف و فراگیر پیرامون هویتِ غامض سوژه پسااستعماری، این پژوهش نظام های سه گانه لاکانی را به همراه نظریه سازی هومی بابا، در مورد چیستی و کیفیت پسااستعمارگرایی، به صورت توأمان به کار می گیرد. پس از بحث نظری و ترکیب این دو نظام و نشان دادن کارآمدی این نظام ترکیبی برای بررسی هویت سوژه پسااستعماری، بررسی موردی آن در رمان های خدای چیزهای ناچیز اثر آرونداتی روی و همنام اثر جومپا لاهیری انجام شده است. این دو رمان هویت سوژه های هندی را به تصویر می کشند: اولی در بافت بومی هند و دومی در بافت مهاجران هندی در آمریکا. یافته های پژوهش نشان می دهد که هویت سوژه استعمارشده در ابعاد گوناگون کاملاً به سوژه استعمارگر متکی است. علاوه بر این از آنجا که زبان شالوده تکوین هرگونه هویت و سوبژکتیویته ای را در انسان تشکیل می دهد هویت هیبرید سوژه استعمارشده نیز از فرآیند هیبریدیتی زبان منبعث می شود.