در دنیای کنونی، رایانش ابر به عنوان پنجمین سرویس همگانی (بعد از آب، برق، گاز و تلفن) مطرح شده است. مزایای قابل توجهی که سرویس های ابر از نظر هزینه و کارائی در اختیار استفاده کنندگان قرار می دهند، باعث گسترش روز افزون آن شده است. این سرویس ها در هنگام اجرا به زیر ساخت سخت افزاری وابستگی بسیار کمی داشته و به آسانی منابع موجود را به اشتراک می گذارند. از این رو اساسی ترین نقش در رایانش ابر را تکنولوژی های مجازی سازی و انتقال زنده بر عهده دارند. در تحقیق حاضر، موضوع تعدیل بار بین منابع موجود در زیرساخت مرکز داده رایانش ابر، با استفاده از تکنولوژی های مذکور مورد بررسی قرار گرفته است. برای نیل به چنین هدفی، موضوع کاهش مصرف توان زیر ساخت مرکز داده مجازی سازی شده رایانش ابر بررسی گردیده و الگوریتم هایی ارائه شد. این الگوریتم ها با در نظر گرفتن میزان بهره وری هر کدام از میزبان های سرویس دهنده که داخل مرکز داده هستند و همچنین مقایسه آن ها با بهره-وری، مصرف توان و آستانه تعدیل بار را عملیاتی تر می کنند. در این تحقیق با استفاده از الگوریتم معیار عدم تعادل ایستا به جای الگوریتم تعدیل بار دینامیک، از خطر از کار افتادگی مرکز داده که با افزایش تعداد درخواست ها به وجود می آید، جلوگیری به عمل آمد. سپس با اضافه کردن هزینه مصرفی پارامترهای منابع سیستم، این الگوریتم گسترش یافت. آنگونه که بهترین میزبان از نظر هزینه مصرفی از میان میزبان های قابل انتخاب، برگزیده شود. با ارائه الگوریتم معیار عدم تعادل پویا و با در نظر داشتن مقادیر متفاوت برای حد آستانه، با توجه به وضعیت سیستم، میزان مهاجرت ماشین های مجازی به صورت چشمگیری کاهش یافت. چنان که در مرحله اول، از مصرف انرژی تا 40% صرفه جویی شده و در مرحله دوم بهبود عملکرد، که از الگوریتم اصلاح شده مرحله اول استفاده شد، مصرف انرژی بیش از 75% کاهش را نشان داد.