در سالیان اخیر بکارگیری نانوربات ها در انتقال هوشمند نانومحموله ها و درمان های پزشکی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. استفاده از نانواجزاء زیستی مناسب که توانایی بالقوه ی تبدیل به نانوربات را داشته باشد، و مهم تر از آن، بکارگیری این نانوربات در درمان بیماری ها مسئله ی این پژوهش است. یکی از گزینه های مناسب در این زمینه استفاده از پروتئین هاست. پیش از این، پریفولدین که یک چپرون مولکولی از خانواده ی پروتئین هاست و در سیتوزول یوکاریوتی و آرکی باکتری وجود دارد، به عنوان یک نانوعملگر پروتئینی معرفی شده است و نشان داده شده که دارای عملکرد ویژه ای در گرفتن نانومحموله های مختلف بوده و می تواند در کاربردهای پزشکی مورد استفاده قرار گیرد. در این پژوهش، از پریفولدین برای طراحی یک نانوعملگر جدید به منظور گرفتن نانومحموله های بیماری زا استفاده شده است. با گرفتن و محبوس کردن برخی عوامل نامطلوب و بیماری زا می توان مانع از اثرگذاری آن ها شده و بعضی از بیماری ها را درمان کرد. در این پژوهش، نانومحموله های مورد نظر، پروتئین هایی خواهند بود که در اثر عدم تاخوردگی صحیح، به صورت هیدروفوبیک شکل یافته و با برقراری اتصال با دیگر پروتئین های همسان خود، باعث بروز اختلال در بدن می گردند. پریفولدین با ساختار اولیه نمی تواند نانومحموله های مختلف را اسیر کند. از این رو به منظور ارتقاء کیفی عملکرد این چپرون و ایجاد توانایی لازم در آن برای گرفتن محموله های هیدروفوبیک، به کمک فرایند جهش ، تغییرات ساختاری در بازوهای پریفـولدین طراحی و اجراء شده است. این طـراحی با جایگزینی 11 تا 15 آمینواسید در موقعیت های مناسب از بازوهای نانوعملگر، و با اصول نیروهای ربایش هیدروفوبیکی انجام یافته است. نتایج طراحی سبب تولید نانوعملگر پریفولدینی جدیدی شده است که می تواند وظیفه ی گرفتن نانومحموله ی هیدروفوبیک را در شرایط ph خنثی و دمای بدن به طور کامل انجام دهد. گرفتن نانومحموله، بدون تاثیر نیروهای الکترواستاتیکی و تنها به واسطه ی برقراری نیروی بازوهای آبگریز صورت یافته است.