کبالت یک عنصر کمیاب ضروری برای پستانداران محسوب می شود و برای سنتز ویتامین b12 ضروری می-باشد. کبالت ماده سمی نمی باشد ولی در معرض قرار دادن حاد آن اثرات سمی بر موجود زنده دارد. ثابت شده است که کبالت از جفت عبور می کند و وارد خون جنینی و مایع آمنیوتیک می شود و نشان داده شده است که اثرات سمی جنینی دارد. همچنین کرومیوم به عنوان یک عنصر کمیاب ضروری شناخته شده است که برای تغذیه انسان و حیوانات ضروری می باشد. همچنین اثبات شده است که کرومیوم در invivo اثرات آنتی اکسیدانی دارد. مطالعه حاضر بررسی اثرات در معرض قرار دادن حاد کبالت کلراید و کرومیوم کلراید بر تکوین بیضه موش است.موش های باردار در روز های 14-12 بارداری تحت تزریق درون صفاقی تک دوز کبالت کلراید و کرومیوم کلراید در غلظت های کبالت 60، کبالت 50، کبالت 40، کبالت 10، کرومیوم 50، کبالت 10 کرومیوم 50 وکبالت 40 کرومیوم 50 میلی-گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن قرار گرفتند. بعد از به دنیا آمدن نوزادان، نوزادان نر در 35 روزگی تشریح شدند و بیضه آنها جداسازی شد. نتایج آزمایشات نشان داد که تزریق درون صفاقی تک دوز کبالت کلراید در غلظت های 40، 50 و 60 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن باعث سقط جنین و عدم ادامه بارداری شد. همچنین تیمار همزمان کبالت کلراید در غلظت های 40 و10 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن و کرومیوم کلراید درغلظت 50 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن میزان بارداری های موفق را افزایش داد(p<0.05). همچنین کبالت کلراید وزن بیضه را نسبت به گروه کنترل کاهش داد اما کرومیوم کلراید نسبت به گروه کنترل تفاوتی نداشتند مقایسه بافت شناسی گروه کنترل و گروه های تیماری نشان داد که، کبالت کلراید تکوین بیضه را تحت تأثیر قرار می دهد. کبالت کلراید بطور چشمگیری باعث کاهش سلول های اسپرماتوگونی، اسپرم و سرتولی می شود. و در گروهی که هر دو ماده را دریافت کرده بودند کرومیوم کلراید تا حدودی باعث جبران اثرات سمی کبالت کلراید شده بود. در مطالعه حاضر قطر توبول و تعداد توبول در گروه های کبالت کلراید کاهش یافت که این دو پارامتر در گروه های تیمار شده با کرومیوم کلراید جبران شد((p<0.05.