نام پژوهشگر: مهدی فریدنیا
مهدی فریدنیا محمدهادی مهدیزاده
بی شک وجود موزه به عنوان یک نهاد فرهنگی در اجتماع بسیار ضروری است فرهنگ هر جامعه یک مفهوم کلی است و تمامی ارزش ها و یافته های معنوی مردمان آن جامعه را در بر می گیرد. فرهنگمیراث هر قومی است که از پیشینیان بر گرفته شده و در آن تغییراتی داده شده و به نسل های بعد انتقال یافته است. فرهنگها و تمدن ها مانند انسان سه مرحله تکامل دارند: زاده می شوند، کودکی و نوجوانی دارند. کمال می یابند و به پیری می رسند و بالاخره از میان می روند. خاصیت فرهنگها و تمدن های پویا و لازم می بیند از فرهنگهای دیگر می گیرد و آنچه را زائد می داند فرو می نهد و دور می ریزد. مردم به موزه می روند تا در آن از هنرمندان و آثار هنری سوال کنند. بنابراین مسأله معنویت در آن مطرح است معنویتی که در پس شکلهای زیبایی شناسی است. در واقع در پشت این شکلهای زیبایی شناسییک تنش اخلاقی است که باید منتقل شود. چنین باز اندیشی در درون موزه دو قهرمان را ایجاد می کند قهرمان اول بازدید کننده است و دومی اثر هنری که باید در موزه به سخن در آید پس فضا را با این دیدگاه به دو فصل تقسیم می کنیم: - فضایی که بازدید کننده در آن حرکت می کند. - فضای ملایمی که اثر هنری در آن قرار می گیرد. (و در آن نباید اثر هنری تحت تأثیر معماری قرار گیردو آنچه که مهم است رابطه و پیوند معماری با محیط است نه شکل معماری)