بخش کشاورزی به عنوان یکی از بخش های مهم اقتصادی کشور، برای رسیدن به رشد و توسعه اقتصادی نیازمند برنامه ریزی در سرمایه گذاری ها و هزینه های زیربنایی بخش دولتی و خصوصی است. بنابراین این پژوهش به بررسی تاثیر مخارج دولتی و غیردولتی بر رشد بخش کشاورزی در ایران با روش خودتوضیح برداری با وقفه های گسترده(ardl) درطی سال های 1390-1353پرداخته است. ابتدا وضعیت ایستایی متغیرها در سطح و تفاضل اول با استفاده از آزمون دیکی فولرتعمیم یافته مورد آزمون قرارگرفت. نتایج این تحقیق بیانگر آن است که نسبت سرمایه گذاری خصوصی در بخش کشاورزی بر ارزش افزوده این بخش و نسبت سرمایه گذاری دولتی در بخش کشاورزی بر ارزش افزوده این بخش در کوتاه مدت و بلندمدت بر رشد بخش کشاورزی از لحاظ آماری معنادار و مثبت شده است و هم چنین ضریب نسبت سرمایه گذاری غیردولتی در بخش کشاورزی بر ارزش افزوده این بخش از سرمایه گذاری دولتی بیشتر بوده است. بنابراین دولت باید توجه ویژه ای به سرمایه گذاری غیردولتی کشاورزی داشته باشد. ضریب رشد اشتغال بخش کشاورزی در این مدل در کوتاه مدت از لحاظ آماری معنادار نگردید ولی در بلندمدت با نرخ منفی معنادار شده است. همین طور تاثیر نسبت تغییرات مخارج دولتی بخش کشاورزی بر ارزش افزوده این بخش در کوتاه مدت و بلندمدت بر رشد بخش کشاورزی از لحاظ آماری معنادار نشد و این نشان از عدم تاثیرگذاری این متغیر بر رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی است. نسبت تغییرات مخارج غیردولتی بر رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی در کوتاه مدت فاقد معناداری و در بلندمدت اثر معناداری منفی بر رشد کشاورزی دارد. متغیر جنگ در کوتاه مدت تاثیر معنادار اما منفی بر رشد بخش کشاورزی دارد. مقدارecm برابر46/1- محاسبه گردیده است این ضریب نشان می دهد اگر به مدل شوکی وارد شود در هر دوره 46/1 درصد از این عدم تعادل تعدیل می شود.