با نگاهی به وضعیت کشورهای پیشرفته در زمینه ی ورزش متوجه می شویم که این کشورها در چند دهه ی اخیر برای ایجاد رشد در ابعاد مختلف ورزش و تحول بنیادی در پیکره ی آن بیشتر همت و نیروی خود را صرف سامان دادن به وضعیت باشگاه ها کرده اند . این کشورها رفته رفته دریافته اند که بهترین راه برای بهبود وضعیت باشگاه ها تفکیک آن ها از دولت ها و خصوصی سازی آن ها ست، نکته ای که در شرایط کنونی کشور ما بیش از هر زمان دیگری ضرورت تحقق آن حس می شود. یکی از روش های خصوصی سازی باشگاه ها ورود آن ها به بورس اوراق بهادار است و از آن جایی که برای ورود و موفقیت در هر کاری خصوصا خصوصی سازی ابتدا باید تمام ابعاد، شرایط، موانع و ارکان آن کار بررسی تا زمینه ی موفقیت را فراهم کند؛از این رو هدف از این تحقیق شناسایی موانع خصوصی سازی باشگاه های ورزشی به منظور حضور در بورس اوراق بهادار از دیدگاه صاحب نظران در حوزه ها ی مختلف اقتصادی و ورزشی است.این تحقیق توصیفی و از نوع کاربردی است که به صورت پیمایشی انجام می شود و در آن گردآوری اطلاعات به صورت میدانی و از طریق پرسشنامه ای محقق ساخته که روایی و پایایی( آلفای کرونباخ کل:884/0) آن به تایید رسیده است ،انجام می پذیرد. نمونه ی آماری این تحقیق را 111 نفر از کارشناسان و مدیران بورس اوراق بهادار، باشگاه های ورزشی، فدراسیون های ورزشی، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک و اعضای هیات علمی دانشگاه های کشور با گرایش مدیریت ورزشی که در خصوص موضوع تحقیق صاحب نظر یا ذی نفع بوده اند، تشکیل می دهند. در این پژوهش از تکنیک های آمار توصیفی به منظور طبقه بندی نمرات خام و ترسیم جداول و نمودارها استفاده گردیده و همچنین از آزمون کالموگراف اسمیرنف به منظور آگاهی از نوع توزیع داده ها و آزمون tتک نمونه ای به منظور تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که آزمودنی ها موانع اقتصادی را به عنوان تاثیرگذارترین عامل بر خصوصی سازی باشگاه ها معرفی کرده اند و در این میان "نظام مالی کنونی باشگاه ها و فقدان تناسب هزینه و درآمد باشگاه ها" در اولویت قراردارند. موانع مدیریتی در جایگاه دوم تاثیرگذاری قرار دارد و در این حیطه" تصدی گری دولت در امور باشگاه ها و عدم استفاده مدیران باشگاه ها از مشاورین متخصص و خبره در زمینه بورس" جز اولویت اول آزمودنی ها هستند،‏ ‏‏همچنین موانع ساختاری در جایگاه سوم تاثیرگذاری است و در این میان "فقدان الگوی موفق باشگاه ورزشی در کشور برای سایر باشگاه ها و فقدان نهادهای تخصصی در حوزه ی خصوصی سازی صنعت ورزش" در اولویت قرار دارند و در نهایت در میان شاخص های موانع قانونی که در جایگاه چهارم تاثیرگذاری قرار دارد " فقدان محیط قانونی و حمایتی مناسب برای فعالیت بخش خصوصی و عدم ثبات نوع مالکیت با شگاه های کشور" به عنوان اولویت برتر آزمودنی ها معرفی شدند. بررسی کلی آمار و نتایج تحقیق نشان می دهد که از دیدگاه آزمودنی ها هر چهار حیطه ی مذکور تاثیر زیادی بر خصوصی سازی و عدم حضور باشگاه ها در بورس اوراق بهادار دارد.