سامانه های دارورسانی بر پایه نانوذرات به دلیل توانایی های آن ها از جمله رسانش موثر داروهای ضد سرطان مورد توجه و علاقه بسیار قرار گرفته اند. رسانش هدفمند داروهای ضد سرطان به بافت هدف، باعث درمان موثر و کاهش اثرات جانبی آن ها می شود. در این پژوهش از پروتئین آلبومین، برای تولید نانوذرات حاوی داروی 5-فلورواوراسیل، به روش انحلال زدایی استفاده شد. سطح نانوذرات تولید شده با دو روش پگیله سازی و اتصال به spdp اصلاح شده و به پادتن تک دودمانی تیوله شده 1f2 علیه her2 متصل شدند. سامانه تولیدی برای بررسی اتصالات پادتن و جذب سلولی مورد آزمایش الایزا و فلوسیتومتری قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که میزان اتصال پادتن تک دودمانی به نانوذرات پگیله شده %2±23 و میزان جذب سلولی آن ها توسط سلول های سرطان سینه %93 بوده است. این مقادیر برای نانوذرات اصلاح شده با spdp به ترتیب برابر با %2±5 و %18 می باشد که نشان می دهد نانوذرات پگیله و هدفمند شده دارای توانایی بالایی جهت رسانش داروی ضد سرطان به سلول های هدف می باشند. علاوه بر این رهایش دارو به صورت تجمعی از داروی 5-فلورواوراسیل، نانوذرات حاوی دارو، نانوذرات پگیله شده و نانوذرات پگیله شده هدفمند(متصل به پادتن 1f2) نشان می دهد که نانوذرات پگیله شده و نانوذرات هدفمند با سرعت بیشتری از رهایش دفعتی عبور کرده و وارد فاز رهایش یکنواخت می شوند. رهایش کامل نانوذرات حاوی دارو طی 48 ساعت صورت گرفته، در حالی که رهایش نانوذرات پگیله شده و هدفمند در این زمان معادل 80% بوده است. نتایج کشت سلولی برای داروی آزاد، نانوذرات آلبومینی، نانوذرات حاوی دارو، نانوذرات اصلاح شده و نانوذرات اصلاح شده هدفمند نشان می دهد که پوشش دهی و هدفمند کردن نانوذرات تاثیر بسزایی در مرگ سلول های سرطانی در مقایسه با داروی آزاد داشته اند. مشخصه یابی سامانه تولیدی نشان می دهد که این سامانه قابلیت استفاده برای آزمایش در محیط درون تنی را دارا می باشد.