این پژوهش گامی بود در جهت بررسی رابطه بین هوش عاطفی معلمان، سبک رهبری آنها و یادگیری کلی زبان آموزان. به این منظور، 110 نفر از معلمان کانون زبان ایران بطور تصادفی از میان معلمانی که در سطح متوسط تدریس میکردند انتخاب شدند و دو پرسشنامه هوش عاطفی و رهبری چندگانه را تکمیل کردند. برای سنجش یادگیری کلی زبان آموزان نیز از یک آزمون چهارجوابی استفاده شد که توسط دپارتمان آزمون سازی کانون زبان و براساس محتوی آموزشی ترم مربوطه طراحی شده بود. پس از برگزاری تست، هرکدام از معلمان نمره ده نفر از دانش آموزان خود را بصورت تصادفی انتخاب کرده و در اختیار محقق قرار دادند. سپس میانگین نمرات هر گروه از دانش آموزان با نتیجه ی پرسشنامه های معلمشان مورد مقایسه قرار گرفت.داده های آماری وجود ارتباط مثبتی را بین هوش عاطفی معلمان و یادگیری کلی زبان آموزان تایید کرد و بدین ترتیب محقق توانست فرضیه اول تحقیق مبنی بر عدم وجود رابطه بین هوش عاطفی معلمان و یادگیری زبان آموزان را رد کند. از آنجا که هیچگونه ارتباطی بین سبک رهبری معلمان و یادگیری کلی دانش آموزان مشاهده نشد، محقق قادر به رد کردن فرضیه دوم تحقیق مبنی بر عدم وجود رابطه بین سبک رهبری معلمان و یادگیری کلی زبان آموزان نشد. و همچنین در خصوص فرضیه سوم این پژوهش در خصوص عدم وجود تفاوت مابین هوش عاطفی معلمان و سبک رهبری آنها در میزان پیشگویی یادگیری کلی زبان آموزان، بدلیل عدم وجود رابطه بین سبک رهبری و یادگیری کلی زبان آموزان و وجود یک رابطه مثبت بین هوش عاطفی و یادگیری کلی زبان آموزان، میتوان گفت قدرت هوش عاطفی در پیشگویی یادگیری کلی زبان آموزان بیشتر میباشد؛ پس تفاوتی میان هوش عاطفی و سبک رهبری در خصوص پیشگویی یادگیری کلی زبان آموزان موجود میباشد.