پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش کنترل خشم به شیوه لاچمن بر بهبود روابط بین فردی وافزایش کیفیت زندگی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه در سال تحصیلی 92-1391 صورت گرفت. طرح پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون _ پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. تعداد نمونه مورد نیاز برای این مطالعه 30 دانش آموز بود ( 15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل ). انتخاب نمونه با روش نمونه گیری در دسترس صورت گرفت. پس از انتخاب نمونه و جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه آموزش کنترل خشم به مدت 12 جلسه در گروه آزمایش اجرا شد. برای جمع آوری داده های مربوط به متغیرهای وابسته از مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (whoqol bref) ، پرسشنامه ابراز صفت – حالت خشم 2 (staxi-2) و مقیاس مهارت های اجتماعی نوجوانان (tiss) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون t و تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تحلیل داده ها نشان داد که آموزش کنترل خشم به شیوه لاچمن موجب کاهش خشم، بهبود روابط بین فردی و افزایش کیفیت زندگی در دانش آموزان دختر بی سرپرست شد. یافته های پژوهش نشانگر اهمیت کنترل خشم در بهبود روابط بین فردی و ارتقای کیفیت زندگی دانش آموزان دختر بی سرپرست است. از این رو با اتخاذ رویکردهایی در جهت آموزش کنترل خشم در میان نوجوانان بی سرپرست می توان گامی مهم در جهت بهبود روابط بین فردی و ارتقای کیفیت زندگی آن ها برداشت.