مس فلزی سمی و متداول است که از طریق منابع طبیعی و مصنوعی وارد منابع آب می شود و منجر به بسیاری از بیماریها می شود. گزارش شده است که استفاده طولانی مدت از آب و غذای آلوده به مس منجر به بسیاری از مشکلات از جمله بیماری های معده، روده، پوست، کبد و آسیب های بافت عصبی می شود. مس در طبیعت هم به صورت آلی و هم غیر آلی وجود دارد. فرم آلی مس در غذاهای دریایی وجود دارد که کمتر خطرناک است و به آسانی از بدن انسان خارج می شود. اما مس غیر آلی عمدتاً به صورت یون دو ظرفیتی می باشد که برای انسان بسیار سمی است. سازمان سلامت جهانی (who) ماکزیمم سطح مجاز برای آلودگی مس در آب خوراکی را ppm 10 اعلام کرده است. ورود پساب های صنعتی آلوده به مس به آب های زیرزمینی سبب آلودگی این حوزه شده است. در بسیاری از موارد ورود این پساب آب های جاری و زیرزمینی را غیرقابل استفاده کرده است. یکی یکی از روش های پیشگیری و جداسازی یون های آلوده کننده در مبدا رزین های یونی است. هدف این پروژه حذف مس در فرآیند تصفیه پساب های صنعتی در مقیاس آزمایشگاهی و به کمک نانو کامپوزیت هیدروژل است. هدف از این تحقیق دستیابی به ساختار مطلوب برای جداسازی یون مس از پساب صنعتی آزمایشگاهی می باشد. همچنین با استفاده از مواد ضایعاتی و دورریز سعی در کاهش قیمت ماده جاذب و افزایش عملکرد آن با استفاده از نانو ذرات می باشد. نانو کامپوزیت هیدروژل به همراه نانو ذرات رس (مونت مورینولیت) و سبوس گندم به روش پلیمریزاسیون درجا ساخته شد. رفتار تورمی و جذبی نانو کامپوزیت های تهیه شده، در محلولی از نمک مس مورد بررسی قرار گرفته و نتایج به دست آمده گزارش شده است.