پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل فرایند گراس بر کاهش خشم و تکانشگری در افراد وابسته به مواد مخدر انجام شد. پژوهش حاضر از نوع طرح های شبه آزمایشی است که از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد وابسته به مواد مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیاد شهرستان مریوان در سال 92-1391 تشکیل می دهند. بدین منظور تعداد 30 نفر از افراد وابسته به مواد با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و با همین روش در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد، سپس آموزش تنظیم هیجان براساس مدل گراس در 8 جلسه 2 ساعته بر گروه آزمایش اجرا شد و در این مدت گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند و پس از اتمام آموزش از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. پس از اجرای پژوهش برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و آزمون t همبسته استفاده شد. یافته ها نشان دادند که آموزش تنظیم هیجان می تواند در کاهش علائم خشم و تکانشگری در افراد وابسته به مواد موثر واقع گردد، همچنین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر کاهش خشم در دوره پیگیری ماندگار بود اما اثر این روش بر کاهش تکانشگری در افراد وابسته به مواد در دوره پیگیری ماندگار نبود (001/0>p). دشواری در تنظیم هیجان ها یکی از مشکلات افراد سوء مصرف کننده مواد است و آموزش نحوه ابراز و مدیریت هیجانات به این افراد می تواند در کاهش مشکلات آنها موثر واقع گردد.