این پژوهش با هدف تدوین پروتکل درمانی بر اساس ذهن آگاهی مبتنی بر فعالسازی طرحواره های معنوی- اسلامی و مقایسه اثربخشی آن با درمان پردازشی- تجربه ای/ هیجان مدار بر کاهش اضطراب اجتماعی دانشجویان انجام شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانشجویان دختر پردیس تحصیلات تکمیلی دانشگاه علامه طباطبایی که در سال 90-1389 در این دانشکده مشغول به تحصیل بودند تشکیل می دهد. از بین آنان تعداد 45 نفر بصورت داوطلبانه و در دسترس که نمره بالاتر از خط برش را در اضطراب اجتماعی داشتند انتخاب شده و بصورت تصادفی به دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 15 نفر) اختصاص یافتند. گروه های آزمایش هرکدام به مدت 8 جلسه تحت درمان پروتکل های تدوینی ذهن آگاهی مبتنی بر طرحواره های معنوی- اسلامی و درمان پردازشی- تجربه ای/ هیجان مدار قرار گرفتند. ابزار این پژوهش مقیاس اضطراب اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی (spai) بود که دو مولفه اضطراب اجتماعی و گذرهراسی را مورد سنجش قرار داد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش و آزمون فرضیه ها از تحلیل کواریانس و آزمون های تعقیبی استفاده شد. فرضیه های پژوهش عبارتند از: 1- پروتکل درمانی ذهن آگاهی مبتنی بر فعالسازی طرحواره های معنوی اسلامی بر کاهش اضطراب اجتماعی و گذرهراسی دانشجویان دختر موثر است. 2- درمان پردازشی- تجربه ای/ هیجان مدار بر کاهش اضطراب اجتماعی و گذرهراسی دانشجویان دختر موثر است. 3- بین تأثیر دو روش درمانی فوق تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج نشان داد که هرسه فرضیه فوق با احتمال 99% مورد تأیید قرار گرفت. واژگان کلیدی: ذهن آگاهی مبتنی بر فعالسازی طرحواره های معنوی- اسلامی، درمان پردازشی- تجربه ای/ هیجان مدار، اضطراب اجتماعی، گذر هراسی.