میرزا محمد فرخی یزدی از شاعران پرآوازه ی معاصر است که در بین هم عصران خود در حوزه ی غزل سرایی به دلیل آوردن ترکیبات تازه و آمیختن آن با مضامین سیاسی سرآمد بود. فرخی بی مهاباتر از سایر روشنفکران با زبان شعر به مبارزه علیه استبداد رضاخانی پرداخت. از نظر فکری سوسیالیست مآب و طرفدار کارگر و رنج بر است. او بیشتر غزل سراست و سیمای واقعی خود را در غزلیاتش انعکاس داده است. وی در میان شاعران قدیم، بیشتر از سعدی و مسعودسعد بهره برده است، هر چند اثر تقلید در اشعارش آشکار نیست، محتوای غزلیات او را اغلب مسائل سیاسی و اجتماعی دربرمی گیرد. از آنجا که میزان و شیوه ی استفاده ی شاعران از صور خیال در ارائه ی هنری آثار آنان تأثیر فراوان دارد، در این پایان نامه قصد بر آن بوده است که میزان و شیوه ی بهره مندی فرخی یزدی را از این امکانات هنری بررسی نماییم و به شگردهای هنری وی بپردازیم. این پایان نامه در 4 فصل و یک نتیجه گیری تدوین گردیده است: فصل نخست با عنوان مقدمه و کلیات که به مباحث مقدماتی برای ورود به متن اصلی پژوهش اختصاص یافته است و موارد زیر را در بر می گیرد: 1- مقدمه، 2- اهمیت پژوهش، 3- اهداف پژوهش، 4- مروری بر تحقیقات پیشین، 5- روش تحقیق. فصل دوم به نگاه اجمالی بر زندگانی و ویژگی غزلیات فرخی اختصاص یافته است. در فصل سوم، نگاهی مختصر به بیان و بدیع دارد. فصل چهارم که اصلی ترین بخش پایان نامه است، به بررسی بن مایه های زیبایی شناسی در غزلیات فرخی پرداخته ام. فصل پایانی رساله هم به نتیجه گیری اختصاص یافته است.