مقدمه: بهبود کیفیت زندگی از جمله مسایل مهمی است که ابتدا با گسترش همه جانبه ی فناوری و فرایند صنعتی شدن در کشورهای غربی مورد توجه اندیشمندان قرار گرفت. عوامل مختلفی بر روی کیفیت زندگی افراد تاثیر گذار است، ما در این تحقیق به دنبال تاثیر میزان دینداری افراد بر روی کیفیت زندگی آنان می باشیم. از آن جایی که دین علاوه بر سایر سازوکارهای ماورا طبیعی از طریق تاثیر بر ابعاد شناختی، هیجانی و رفتاری افراد و نیز قواعد حاکم بر چگونگی گذران زندگی روزمره آن ها نیز موثر است، بنابر این نقش غیر قابل اغمازش را بر سلامت جسم و جان انسان ها نیز نمی توان نادیده گرفت؛ لذا انتظار منطقی این است که بین میزان دینداری افراد و کیفیت زندگی آن ها رابطه مثبتی برقرار باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت پیمایشی انجام گرفت. جامعه اماری شامل 2755 از دانشجویان دختر مسلمان و مجرد ساکن خوابگاه های دانشگاه تهران می باشد. حجم نمونه با احتساب 10 درصد ریزش احتمالی برابر با 371 نفر بر آورد گردید؛ و در نهایت 353 پرسش نامه وارد تحلیل گردید. برای سنجش کیفیت زندگی از پرسش نامه سازمان بهداشت جهانی (whoqol-bref) و برای سنجش میزان دینداری از پرسش نامه سنجه دینداری دکتر سراج زاده که بر اساس مدل بر اساس مدل گلاک و استارک طراحی گردیده است، استفاده شد. داده ها با نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از آمارهای تبینی نشان کمی دهد بین میزان دینداری و میزان کیفیت زندگی رابطه معنی داری وجود دارد(sig= 0/000)، یعنی با افزایش میزان دینداری، میزان کیفیت زندگی دانشجویان بالا می رود. البته شدت این رابطه در این پژوهش نسبتاً ضعیف بدست امده است( r= 0/2). در تحلیل بین میزان ابعاد دینداری با کیفیت زندگی نتایج نشان داد که بین میزان بعد اعتقادی دینداری با کیفیت زندگی (sig=0/001،0/180 r=)، بعد تجربی با کیفیت زندگی (sig= 0/007، r= 0/145)، بعد مناسکی با کیفیت زندگی ( sig=0/007، r=0/241) رابطه معناداری وجود دارد؛ اما این رابطه در تحلیل بین میزان بعد پیامدی دینداری با میزان کیفیت زندگی ( r= 0/20, sig= 0/712) معنادار نگردید. کلید واژه ها : کیفیت زندگی – دینداری – دانشجویان دختر- خوابگاه.