پتروشیمی به عنوان یکی از بخش های اصلی صنعت نفت،از جمله صنلیع مهم و مادر در ایران است.این صنعت به عنوان یکی از گزینه های مهم صادرات غیر نفتی در جهت شکوفایی اقتصادی کشور،توسعه،بومی کردن فناوری وگسترش صنایع جانبی اعم از صنایع پایین دستی ویا صنایع تأمین کننده نیازهای فنی،مهندسی وتحقیقاتی در کشور نقش اساسی دارد با توجه به اهمیت صنعت پتروشیمی و کمیاب وتجدید ناپذیر بودن مواد اولیه مورد استفاده در این صنعت ،وهمچنین باتوجه به مبحث آلودگی که به یکی از مسائل نگران کننده زیست محیطی تبدیل شده لذا در این پایان نامه به ارزیابی عملکرد مجتمع های پتروشیمی از طریق اندازه گیری زیست کارایی و بهره وری زیست محیطی به جای کارایی و بهره وری می پردازیم.در مقوله زیست کارایی و بهره وری زیست محیطی علاوه بر محصولات تولیدی واحد های تصمیم گیرنده خروجی های نامطلوب که همان گازهای اتتشاری یا هر خروجی دیگری که نامطلوب می باشد در نظر گرفته می شود و از این طریق کارایی وبهره وری محاسبه شده برای بنگاه ها به مقدار واقعی آن نزدیکتر می شود. هدف این پایان نامه اندازه گیری زیست کارایی مجتمع های پتروشیمی در ایران با استفاده از نرم افزار dea وروش windeap بارویکرد نهاده محور است. نتایج حاکی از آن است: مجتمع های پتروشیمی امیرکبیر، بوعلی سینا، خراسان، بیستون، خوزستان، آریاساسول، زاگرس، غدیر، اصفهان از نظر زیست کارایی کاراترین مجتمع های ایران هستند. میانگین زیست کارایی کل مجتمع های پتروشیمی برای کل دوره 89.1 است یعنی اگر مجتمع ها یک منهای این مقدار از نهاده های خود بکاهند زیست کارایی آنها افزایش حتی ممکن است روی مرز کارا قرار گیرند . مقادیر بهره وری زیست محیطی مجتمع ها طی این 5 سال نوسان داشته در نهایت افزایش یافته است که این افزایش ناشی از افزایش کارایی مدیریت وکارایی تکنولوژیکی و بالاخص کارایی تکنولوژیکی بوده است .