بازاریان ، که از لایه های اجتماعی قدیمی ایران محسوب می شوند در اتحاد سازمانی و تاریخی با روحانیت شیعه در هر نوع حرکت اجتماعی و سیاسی همواره همسو و دارای تفکر مشترکی بوده اند وقتی در شهر شایع می شد دکان ها را بسته اند یا بازار به حال تعطیل درآمده ، مردم حتی ناآگاهان هم ، می فهمیدند که اعتراضی در بین است و ماجرایی در حال وقوع. ناگفته پیداست اصلی ترین دغدغه اقتصاد، امنیت است در دوران معاصر، بازار دو روییکرد متفاوت نسبت به رژیم پهلوی یعنی پهلوی اول و دوم (پدر و پسر) داشته است در دوران وزارت رضاخان و پس از آن به سلطنت رسیدنش،(تا قبل از مسئله کشف حجاب) به دلیل امنیت نسبی که در راههای بین شهری ایجاد نمود و همچنین تأسیس راه آهن که شمال ایران را به مناطق جنوبی متصل میساخت و تا حدود بسیار زیادی سختیهای گذشته را تسهیل می نمود بازار روییکرد نسبتاً مثبتی به پهلوی اول نشان می داد اما در دوران پهلوی دوم(محمدرضاشاه) این مسئله روز به روز تغییر حالت می داد و دیدگاه بازار با توجه به اقدامات محمدرضاپهلوی نسبت به وی و حاکمیتش منفی می شد تا جاییکه به طور قاطع میتوان گفت: یکی از مهمترین پایگاه های انقلاب سال 1357 در ایران بازار بوده است. یکی از مهمترین چالشهای رژیم پهلوی (پهلوی دوم) که دست به نوسازی بافت های اجتماعی ایران زده بود بازار سنتی ایران بود در طرح جدیدی که محمدرضاشاه برای ایران به اصطلاح مدرن پهلوی ترسیم کرده بود بازار سنتی با همان ماهیت فکری مذهبی و محافظه کار هیچ جایگاهی نداشت. و در نهایت اقدامات نابخردان? محمدرضاشاه ـ با هر نیت خوب یا بدی که داشت ـ منجر به نزدیکی هرچه بیشتر بازار به مذهبیون وبالاخره تأمین انسانی و مالی انقلاب سال 57 شد. و در دوران پس از انقلاب هم این اتحاد خویش را با دولت اسلامی حفظ نمود و جریانهای سیاسی متعددی از بازار در بدنه دولت دارای جایگاه مناسبی شدند در این پایان نامه سعی خواهد شد تا حد امکان و بضاعت نویسنده به بررسی سیاستهای رژیم پهلوی در قبال بازار و همچنین واکنشها و عملکرد بازار بپردازیم./