افزایش ظرفیت باربری پی های واقع بر خاکهای ضعیف یکی از مسئولیت های اصلی مهندسان ژئوتکنیک می باشد. تاکنون روشهای مختلفی برای دستیابی به این منظور ارائه گردیده و مطالعات فراوانی در زمینه های مختلف انجام شده است. یکی از روشهای بهبود ظرفیت باربری خاک های ریزدانه استفاده از ترانشه های دانه ای می باشد. در تحقیق حاضر تأثیر استفاده از ترانشه های دانه ای، استفاده از بالشتک درشت دانه و بالشتک مسلح به همراه ترانشه، و استفاده از ژئوگرید در داخل ستون ترانشه در افزایش ظرفیت باربری خاکهای ریزدانه بصورت آزمایشگاهی و عددی مورد مطالعه قرار گرفته و نتایج بدست آمده ارائه گردیده است. نتایج حاکی از آن است که استفاده از ترانشه موجب افزایش ظرفیت باربری خاک شده و عمق بهینه ترانشه به منظور دستیابی به ماکزیمم ظرفیت باربری 5/2-3 برابر عرض پی و عرض بهینه آن 5/1 برابر عرض پی می باشد. هم چنین استفاده از بالشتک و بالشتک مسلح نیز ظرفیت باربری را به مقدار قابل توجهی افزایش داده و عرض بهینه ژئوگرید در این حالت 3 برابر عرض پی بدست می آید. هم چنین کاربرد یک لایه ژئوگرید در داخل ستون ترانشه تا عمق معینی موجب افزایش ظرفیت باربری می شود، ولی با افزایش عمق بکارگیری ژئوگرید، ظرفیت باربری کاهش می یابد. در نهایت استفاده از چند لایه ژئوگرید در ستون ترانشه باعث افزایش ظرفیت باربری و کاهش شکم دادگی ستون ترانشه می شود.