نام پژوهشگر: مهدی حاج ولیئی

تهیه و مشخصه نگاری نانو اکسید نقره تهیه شده به وسیله روش شیمیایی
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه بوعلی سینا - دانشکده علوم پایه 1392
  رویا سلگی   مهدی حاج ولیئی

دی اکسید تیتانیوم (tio2) نیمه رسانایی است که به علت داشتن خواص فیزیکی جالب، مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. جفت الکترون – حفره ی تولید شده در دی اکسید تیتانیوم عامل اصلی فعالیت فوتوکاتالیستی این نیمه رسانا محسوب می شود. افزایش طول عمر جفت الکترون– حفره ، بازدهی فوتوکاتالیستی آن را بالا می برد. یکی از راهکارهای موثر برای این عمل، اضافه کردن نانو ذرات فلزی مانند au ، ag ، pd و pt می باشد. در این پایان نامه، نانوفوتوکاتالیست دی اکسید تیتانیوم از طریق روش سل-ژل ، به وسیله نانوذرات اکسید نقره پوشش داده شد و نمونه های پودری ag2o-tio2 بدست آمد. خواص اپتیکی آن توسط طیف سنجی ماورای بنفش – مرئی(uv-vis) بررسی شد و ساختار آن توسط آنالیزهای پراش اشعه ایکس (xrd) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و میکروسکوپ الکترون عبوری(tem) مورد مطالعه قرار گرفت.

تحلیل باستان شناختی تحولات تاریخی- اقتصادی اشکانیان در قرن دوم میلادی بر اساس آنالیز شیمیایی مسکوکات ضرب شده در ضرابخانه ماد (هگمتانه) .
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تربیت مدرس - دانشکده علوم انسانی 1393
  مهناز صالحی گروس   علیرضا هژبری نوبری

بی شک مسکوکات اشکانی یکی از مهمترین منابع دست اول پژوهش تاریخ ایران از سده 3ق.م تا پایان فرمانروایی اشکانیان در سال 224م. بشمار می روند. خیل سکه های بر جای مانده بالغ بر چهارصدسال حکومت، شاهد بی نظیری است که با شیوه و تاثیر متنوع، اطلاعاتی در مورد توالی شاهان، تشکیلات ضرابخانه ها، شرایط سیاسی و اقتصادی، نوع پوشاک و... در اختیار می گذارند. در این دوره داد و ستد بوسیله سکه های نقره، مس و برنز انجام می گرفت. بر روی این سکه ها، تصویر نیم رخ یا تمام رخ شاه به طرز دقیقی حک شده و بر پشت آنها نیز معمولاً نقش ارشک موسس این سلسله نشسته بر روی تخت دیده می شود که کمانی با دست راست، در مقابل خود نگه داشته است. غالباً در پشت سکه ها بویژه چهار درهمی‏ها و یک درهمی ها، تعدادی علایم اختصاری درکنار نقش‏ اصلی سکه نقر شده است که مبین و معرف ضرابخانه شهری است که سکه در آن ضرب شده است. درهم ها عمدتاً در ضرابخانه اکباتان (هگمتانه) و سکه های چهاردرهمی به طور عمده در سلوکیه و در مواردی در شوش ضرب می شدند. بسیاری از ضرابخانه‏های شاهی از جمله اکباتان(هگمتانه) و سلوکیه تا دوران آخرین شهریار پارت اردوان‏ پنجم / ششم (224 م)- دایر بوده اند.