در سال های اخیر استفاده و شکل دهی ورق های چند لایه بسیار مورد توجه قرار گرفته است. از جمله مزایای این ورق ها می توان به دستیابی استحکام مکانیکی بالا همراه با انعطاف پذیری خوب، افزایش میرایی صوت و ارتعاش، تحمل ضربه و خستگی، مقاومت در برابر خوردگی، کاهش برگشت فنری و چین خوردگی، توزیع یکنواخت دما و در نهایت کاهش وزن و هزینه قطعات اشاره کرد. شکل پذیری ورق-های چند لایه فلزی با رسیدن به ناپایداری پلاستیک و گلویی شدن موضعی محدود می گردد. این محدودیت در فضای کرنش با نمودارهای حد شکل پذیری (fld) نشان داده می شوند. در بررسی عددی شکل پذیری ورق های چند لایه، از روش لایه های جدا از هم استفاده شده و پارامترهای مکانیکی هر ورق به صورت جداگانه در این روش دیده می شوند. برای تشخیص گلویی شدن از کرنش در راستای ضخامت در برابر زمان، مشتق اول و دوم کرنش نسبت به زمان در نازک ترین المان استفاده گردیده است. مقایسه نتایج تجربی و عددی حاکی از دقت مناسب روش عددی لایه های جدا از هم در پیش بینی منحنی های حد شکل پذیری ورق های چند لایه می باشد.