گسترش اعمال و جراحی های زیبایی در جامعه سبب شده که حکم فقهی آن، مورد سوال قرار گیرد، در این تحقیق به بررسی این موضوع پرداخته شده است که آیا اعمال و جراحی زیبایی از نظر شرعی جایز هستند؟ ادلّه ی جواز جراحی زیبایی چیست؟ و اگر جراح زیبایی، آسیبی به داوطلب وارد کند آیا ضامن است؟ در این پژوهش که به روش توصیفی، تحلیلی صورت گرفت این نتیجه حاصل شد که اعمال زیبایی در شرایط مختلف، دارای احکام تکلیفی متفاوت می باشند، در خصوص جراحی زیبایی میان فقها اختلاف نظر وجود دارد که بنا به دلایل موجود، نظریه ی جواز پذیرفته شد این دلایل عبارتند از: تمسک به آیه ی30 سوره ی بقره، قاعده ی سلطنت، وجود منفعت عقلایی، اصاله الاباحه. پس از بررسی های به عمل آمده در زمینه ی ادلّه ی ضمان و عدم ضمان پزشک این نتیجه حاصل گردید که تعهد جراح در جراحی زیبایی تعهد به نتیجه است و اگر وی، آسیبی به داوطلب وارد کند، در صورتی که عمل وی، مطابق مقررات پزشکی و موازین فنی باشد یا اینکه قبل از معالجه برائت گرفته باشد و مرتکب تقصیری هم نشود، ضامن نیست.