چکیده : جمهوری اسلامی ایران، در سیاست خارجی خود، همواره با مسأله مهم تعریف و تبیین منافع ملی و چگونگی رابطه این مفهوم با مفهوم مصالح اسلامی مواجه بوده است. یکی از مشکلات در مقوله منافع ملی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران تاکید بر مفهوم امت وملت بوده است که ‏ترجیح یکی از این دو مفهوم بر دیگری به معنای نادیده گرفتن ‏بخشی از قسمتی ‏از منافع جمهوری اسلامی بوده است. این پژوهش با این سوال که سیاست هسته ای جمهوری اسلامی ایران از سال 1382 تاکنون چه مراحلی را پشت سر گذاشته وتا چه میزان درچارچوب منافع ملی کشور بوده است ؟ و این فرضیه که سیاست هسته ای جمهوری اسلامی ایران از سال 1382 تاکنون درهر دوره ای از ریاست جمهوری فرازونشیب زیادی داشته ومراحل مختلفی رابه خصوص دردوره های اصلاحات ودوره اصول گرایی پشت سر گذاشته که به نظر میرسد برخی ازاین سیاستها واقدامات درچارچوب منافع ملی کشور صورت نگرفته ونتوانسته است منافع ملی کشور را تامین نماید ، نگاشته شده است. با مطالعه فرآیند سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از ‏ابتدای انقلاب تا دوران ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد این نتیجه ‏استنباط می شود که نوع نگاه واستنباط نظام سیاسی و دولت حاکم ‏به مقوله منافع ملی در هر مقطع زمانی تأثیری غیرقابل انکار ‏بر جهت گیری های سیاست خارجی ایران داشته است. نوع ادبیات و گفتمان های دولت اصلاحات و اصول گرا در عرصه سیاست خارجی با یکدیگر از جمله موضوع فعالیت های هسته ای تفاوت هایی داشته و گفتمان دولت اصلاح طلب بسیار نزدیک تر و مشابه تر به روابط بین الملل بوده و گفتمان دولتهای نهم ودهم تطبیق بیشتری با گفتمان انقلاب اسلامی داشته است. باتوجه به این که پرونده هسته ای ایران در حال حاضر به عنوان بخشی از موزاییک امنیتی و استراتژیک منطقه دوران مهمی را تجربه می کند، سیری که پرونده ی هسته ای ایران دراین دوره پیموده است، به طور مداوم رو به بحران بیشتر بوده است که با تشدید تحریم ها در سطح بین المللی ، باعث مسائل و مشکلات اقتصادی در سطح داخلی گردیده است و از زمانی که گفتمان اصول گرایی در سیاست داخلی وسیاست خارجی کشور حاکم گردید ، منافع ملی بار ‏ایدئولوژیکی پیدا نموده و در مقام تزاحم میان منافع ملی و سیاست خارجی ، منافع ملی تحت تاثیر قرار گرفته است . واژگان کلیدی : سیاست خارجی، موضوع هسته ای ، منافع ملی ، واقع گرایی، سیاست هسته ای

یکی از وجوه ممیزه دنیای امروز از دنیای پیشین "فزون اهمیتی" قدرت نرم کشورها و توانایی آنان در ایجاد تغییرات ژرف، تدریجی و نامحسوس در نظام باورها، سبک زندگی، مواضع سیاسی و نگرش ها و ترجیحات اجتماعی مخاطبان آماج، با اعمال " قدرت نرم " است. منظور از قدرت نرم ، طیف وسیعی از کنش ها و اقدامات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است که کشورهای برخوردار از فناوری ارتباطی برتر، از آنها برای تحمیل غیرمستقیم اراده خویش بر دیگران استفاده می نمایند.. دیپلماسی عمومی به عنوان ابزار افزایش قدرت نرم پیشینه ای طولانی دارد و نقشی مهم در پیروزی جنگ سرد ایفا کرد. دیپلماسی عمومی ابزاری مهم در زرادخانه قدرت هوشمند است اما دیپلماسی عمومی هوشمند مستلزم فهم نقش های اعتبار، انتقاد از خود، و جامعه مدنی در تولید قدرت نرم است. دیپلماسی سایبری آمریکا، به عنوان ابزار افزایش قدرت نرم، راهبردی برای فتح قلوب و اذهان است، آمریکایی ها دریافته اند، اتکای بیش از حد بر قدرت سخت به تنهایی ضامن موفقیت نیست، لذا درصدد هستند تا با استفاده از قدرت دیپلماسی عمومی، به قدرت هوشمند دست یابند. بر این اساس و پس از انتصاب هیلاری کلینتون به عنوان وزیر امور خارجه، وی با حرص و ولع زیاد به سوی استراتژی «دیپلماسی وب محور»، روی آورد. نظریه پرداز و مغز متفکر این راهبرد دولت آمریکا، «الک رأس» مشاور ارشد کلینتون در حوزه نوآوری است. به نظر او یکی از جالب ترین شاخصه های دولت داری در قرن بیست ویکم مولفه "مردم به : مردم" است که می تواند دیپلماسی «دولت به : دولت» سنتی را کامل کند و آن را ارتقا بخشد. به نوشته نشریه «نیوزویک» علاقه وافر کلینتون به ابزار وب ?/? کاملاً موجه است، زیرا این ابزار نویدبخش ترویج دموکراسی در کشورهایی است که هم اکنون دردسر بزرگی برای آمریکا محسوب می شوند. دیپلماسی مجازی آمریکا، به عنوان بخش مهمی از دارایی های استراتژیک و ارتباطات استراتژیک این کشور، سعی دارد در وهله اول برنامه های رسانه ای تدوین کند، چارچوب های خبری ایجاد کند، محتوای خبری طراحی کند و روایت های فرضی در مورد موضوعات حساس ارائه دهد. دولت آمریکا حین انجام این کار سیستم ارزشی و استانداردهای رسانه ای خود را بر مابقی جهان تحمیل می کند. ماهیت سیال و محبوبیت و شیوع سایت های شبکه های اجتماعی به مانند فیس بوک، توئیتر، دولت آمریکا را تشویق می کند که با استفاده از این ابزارها در راستای تأثیرگذاری بیشتری بر ساختار سیاسی دیگر کشورها و تحمیل خواسته ها، ارزش ها و سیاست های خود در کشور هدف گام بردارد. دیپلماسی عمومی را نیز می توان با کمک تکنولوژی برای طیف وسیعی از فعالیت ها از مبارزه واقعی در جهت حقوق بشر گرفته تا تروریسم، افراطی گرایی، بنیادگرایی مذهبی، افراط گرایی زیست محیطی ، فرقه گرایی و بسیاری دیگر به کار برد. حامیان تمام فعالیت های فوق همگی به ظاهر ادعا دارند که در جهت آزادی، عدالت یا دموکراسی فعالیت می کنند. در این عصر، دیپلماسی وب محور و ویژگی های دنیای شبکه ای درخصوص تبادلات پیام با حداقل کنترل و حداکثر نفوذ، در واقع اثربخشی روش های سنتی انتقال اطلاعات را به چالش کشیده است، به طوری که امروزه ارتباطات فردبه فرد وب محور که علاوه بر مخاطبان خاص به تفاوت ها، علایق و ویژگی های فردی نیز تأکید می کند، به طور فزاینده ای در همه جوامع مورد استفاده قرار می گیرد، تا ارتباطات رسانه ای آنلاین سبب ایجاد قدرت توزیعی دیپلماسی و در نهایت موجب امکان دستیابی به اهداف دیپلماسی عمومی شود.