نقص تعادل، اختلال در راه رفتن و سقوط مکرر از مشکلات شایع در کودکان مبتلا به سندرم داون است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی یک دوره تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل کودکان مبتلا به سندرم داون است. آزمودنی¬های این پژوهش 16 کودک مبتلا به سندرم داون مراجعه کننده به مراکز توانبخشی شهرستان نورآباد بودند که بدون در نظر گرفتن محدودیت جنسی و بر طبق معیارهای ورود به تحقیق و رضایت والدین، برای شرکت در مطالعه حاضر انتخاب شدند و در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. قبل از شروع پروتکل تمرینی، تعادل ایستای آنها با استفاده از آزمون اصلاح شده لک-لک و تعادل پویای آن¬ها با استفاده از آزمون تعادلی گردش ستاره، ارزیابی و اندازه¬گیری شد. گروه تجربی تمرینات ثبات مرکزی را به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته)، انجام دادند و گروه کنترل در طول انجام پژوهش هیچ گونه فعالیت بدنی انجام ندادند. در نهایت پس از انجام پروتکل تمرینی، آزمون مجدد جهت ارزیابی تعادل ایستا و پویای این کودکان انجام شد. اختلاف بین پیش-آزمون و پس¬آزمون هر یک از گروه¬های تجربی و کنترل، با استفاده از روش آماری t وابسته و مستقل در سطح معنی-داری 0/05 تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که تمرینات ثبات مرکزی باعث افزایش معنادار 67 درصدی در تعادل ایستا (000/1=p) و افزایش معنادار 25 ، 22، 30، 36، 24، 20، 16 و 54 درصدی به ترتیب در جهت¬های قدامی، قدامی داخلی، قدامی خارجی، خلفی، خلفی داخلی، خلفی خارجی، داخلی و خارجی آزمون ارزیابی تعادل پویا در کودکان مبتلا به سندرم داون شد (p<0/05). در حالی که هیچ¬ گونه تفاوت معنی¬داری در گروه کنترل مشاهده نشد.