تمدن اسلامی آمیزه ای از همه تمدن ها و آمیخته ای از همه ملیت ها بود که با بن مایه اسلام و زیرساخت آموزه های وحیانی و سیره رسول خدا قوام گرفت. در بالندگی این تمدن هر یک از این ملیت ها سهم و نقش ویژه ای داشته اند. در میان این ملیت ها دانشمندان شیرازی و توابع آن با قرار گرفتن در شمار کاتبان، دیوان سالاران، پزشکان، متکلمان، محدثان، راویان، جغرافی نویسان و منجمان سهم ویژه ای به خود اختصاص داده اند. آنچه مقرر است در این پایان نامه مورد پژوهش قرار گیرد پاسخ گفتن به این پرسش اصلی است که دانشمندان شیرازی و توابع آن چه نقش و جایگاهی در تمدن شرق خلافت اسلامی از قرن دوم تا چهارم هجری ایفا نموده اند؟ فرضیه غالب در این بررسی عبارت است از این که دانشمندان شیرازی و توابع آن در تولید علم، ساختار دیوانی، کتابت، ادبیات و رشد علومی همچون نجوم، پزشکی، جغرافیا، فقه و قضاوت و روایت حدیث نقش و جایگاه ویژه ای داشته اند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی است و گاه به تناسب موضوع از تحلیل بهره گرفته شده است.