شعر و ادب عربی یکی ازغنی ترین وگرانبها ترین گنجینه های ادبیات جهان است که درزمینه های مختلف مانند حکمت و موعظه و اخلاق و روی هم رفته هر آنچه در ارتباط با زمینه های معنوی و فطری انسانها می شد، آثار گران سنگی را به جامعه ی ادبی دنیا معرفی کرده است، تألیفات وآثارگوناگون درزمینه های یادشده، خودگویای این واقعیت است که نه تنها پیشگامان گذشته ی ایران زمین حق مطلب رابه خوبی اداکرده اند، بلکه خردمندان وفرزانگان امروزادبیات نیز، درجهت معرفی این آثاربه مشتاقان ادب، ازهیچ کوششی فروگذاری نکرده اند.وبدین سبب است که ما بر آن شدیم تا در صدد گشایش و بررسی مجدد همین آثار اندیشمندان کهن خویش که به زبان عربی نگاشته شده اند، بپردازیم.. زیرا که متاسفانه فاصله ای عمیق بین این فرهنگ عظیم کهن عربی و فرهنگ امروزی و معاصر افتاده است.چه دلایل آنرا فرهنگی، اجتماعی و یا سیاسی بدانیم باعث شده که ما کمتر به این مقوله از ادبیات و شاعران پارسی عربی گوی و عربی سرای بپردازیم تا پا به پای ادیبان وطن اگر چه نه از جهت مقدار به پیش رفته اند و آثار گران باری به بشریت معرفی کرده است. مادراین تحقیق، به بررسی یکی ازحکیمان متعهد ادب خراسان ودربارغزنوی ونویسنده ی مخصوص وموردوثوق سبکتکین وپسرش محمود می پردازیم واین کار را با بررسی وشرح وترجمه دیوان حکیم ابوالفتح بستی که در ادب عربی چون چراغی فروزان پیوسته می درخشد ازنظرمی گذرانیم.