مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف گیاه دارویی ترخون بر عملکرد رشد، صفات لاشه، سیستم ایمنی و جمعیت میکروبی ایلئوم با استفاده از 432 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیره بدون افزودنی ( شاهد)، جیره حاوی 0/5 درصد گیاه ترخون، جیره حاوی 1 درصد گیاه ترخون و جیره حاوی 5/1 درصد گیاه ترخون. عملکرد جوجه ها در مراحل مختلف و در پایان دوره آزمایش ثبت شد. در روز 34 آزمایش، خونگیری از ورید بال جهت اندازه گیری عیار پادتن بر علیه نیوکاسل و آنفولانزا انجام گرفت. در روز 38 پرورش به دو پرنده از هر تکرار محلول رقیق شده 0/5 درصد srbc به میزان 2/5میلی لیتر تزریق گردید و یک هفته بعد نمونه خون از طریق ورید بال تهیه شد و سپس سطوح تیتر آنتی بادی علیه srbc و مقدار ایمنوگلوبولینm و ایمنوگلوبولین g در سرم تعیین شد. در پایان دوره از هر تکرار 2 قطعه پرنده (نر وماده) کشتار و محتویات ایلئومی از آن ها جمع آوری شد همچنین وزن قطعاتی مانند سینه، ران ها، چربی حفره شکمی، کبد، قلب، طحال و بورس فابریسیوس تعیین شد. نتایج نشان داد که استفاده از گیاه ترخون در همه سطوح، بدون تاثیر معنی دار بر مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک پرنده ها را در دوره پایانی پرورش به طور معنی داری بهبود بخشید(0/05>p ). وزن قلب در پرنده های تغذیه شده با جیره های حاوی ترخون در مقایسه با جیره شاهد کاهش یافت (0/05> p). جیره حاوی 1/5 درصد گیاه ترخون تولید آنتی بادی ایمنوگلوبولین m سرم را نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. مکمل کردن جیره با هر کدام از سطوح گیاه ترخون در مقایسه با تیمار شاهد باعث کاهش معنی دار جمعیت اشریشیا کلی جوجه ها شد. نتایج حاضر حاکی از آن است که گیاه ترخون با کاهش جمعیت میکروبی مضر دستگاه گوارش موجب بهبود عملکرد رشد آن ها می شود. با توجه به یافته های این پژوهش سطح بهینه مصرف 1 درصد می باشد