هدف این تحقیق بررسی تاثیر بکارگیری فناوری اطلاعات و توازن بین کار - زندگی است. ابعاد این توازن به شرح ذیل عبارتند از؛ کار، خانواده و دوستان، رشد(بهسازی) شخصی، روابط با اشخاص مهم دیگر و تفریح و اوقات فراغت. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه اعضاء هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز است که تعداد آنها 512 نفر در سال تحصیلی 90-91 می باشد. در این تحقیق برای بدست آوردن حجم نمونه از روش نمونه گیری طبقه ای با تسهیم متناسب و از جدول مورگان استفاده شده است. ابزار بکار رفته در این پژوهش شامل؛ پرسشنامه فناوری اطلاعات: برای این منظور از پرسشنامه استاندارد شده سنجش بهره گیری از فناوری اطلاعات مایکل (2005) استفاده شده است و پرسشنامه توازن کار- زندگی: پرسشنامه محقق ساخته است که برای طراحی آن از پیشینه تحقیق و تحقیقات مشابه استفاده شده است. از روش همبستگی پیرسون جهت آزمون فرضیه ها با توجه آزمون نرمال بودن داده های تحقیق استفاده شده است. برای تحلیل یافته های تحقیق از شاخص های آمار استنباطی شامل؛ میانگین، فراوانی، درصد، انحراف معیار و شاخص های آمار استنباطی شامل؛ ضریب همبستگی پیرسون، آزمون فریدمن (f) استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که بین بکارگیری فناوری اطلاعات با توازن بین کار – زندگی بعنوان فرضیه اصلی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. همچنین بین فناوری اطلاعات و فرضیه های فرعی به ترتیب یعنی میزان زمان و توجه به مسائل کاری همبستگی مستقیم و معناداری، با میزان زمان و توجه به مسائل خانواده و دوستان همبستگی معکوس و معنادار، با رشد(بهسازی) شخصی همبستگی مستقیم و معنادار، با روابط بین افراد مهم زندگی همبستگی مستقیم و معنادار و با میزان زمان و توجه صرف شده برای تفریح و اوقات فراغت همبستگی معکوس و معنادار وجود دارد. بطور کلی نتایج پژوهش نشان می دهد بکارگیری فناوری اطلاعات منجر شده تا اعضاء هیئت علمی دانشگاه وقت بیشتری را بطور مطول درگیر مسائل مربوط به کار و پیگیری آنها نمایند و حتی در زمانی که در کنار خانواده و در زمان اوقات فراغت(استراحت) و تعطیلات هستند نیز پیگیر مسائل کاری باشند. لذا فناوری اطلاعات منجر به افزایش صرف وقت بیشتر به مسائل کاری شده و می توان گفت که توازن بین کار – زندگی اعضاء هیئت علمی دانشگاه را به مخاطره انداخته است.