هدف از پژوهش حاضر آسیب شناسی و تحلیل مقایسه ای مدیریت زنجیره تأمین در شرکت های مستقر در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران و شهرک علمی، تحقیقاتی اصفهان بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل 118 مدیر و کارشناس شاغل در 70 شرکت تولیدی فعال در مراکز فوق بوده که با بهره گیری از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعیین گردیده است. ابزار گردآوری داده و اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته بوده که از تلفیق چندین پرسشنامه استاندارد در این حوزه، تدوین گردیده است. این پرسشنامه شامل پنج محور اصلی مدیریت زنجیره تأمین مشتمل بر مشتری محوری، رقابت پذیری، یکپارچگی، هماهنگ سازی و پشتیبانی بوده که روایی آن از طریق بررسی دیدگاه های خبرگان و پایایی آن با بهره گیری از ضریب آلفای کرونباخ برابر با 942/0 تعیین گردیده است. نتایج و یافته های حاصل از پژوهش حاضر حاکی از آن است که اولویت بندی محورها بر مبنای ایجاد آسیب در زنجیره تأمین و با استفاده از آزمون فریدمن شامل پشتیبانی، رقابت پذیری، هماهنگ سازی، یکپارچگی و مشتری محوری بوده که با نتایج حاصل از رویکرد فازی شامل رقابت پذیری، پشتیبانی، هماهنگ سازی، یکپارچگی و مشتری محوری، مقایسه گردیده است. همچنین تفاوت معناداری میان دیدگاه های پاسخگویان در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران و شهرک علمی، تحقیقاتی اصفهان، در ارتباط با محورهای اصلی زنجیره تأمین مشاهده نگردیده است.