اگرچه ایران فقط 1% جمعیت دنیا را دارا می باشد ولی فقط در 80 سال گذشته بیش از 6% از تلفات جانی ناشی از زلزله در جهان به ایران اختصاص دارد. وقوع حوادث مختلف دیگر مانند سیلاب ها نیز باعث کشته شدن بسیاری از افراد شده است. یک از راهکارهای قابل انجام برای پیشگیری از تلفات تخلیه منطقه تحت اثر بحران است. این موضوع در برخی حوادث اجتناب ناپذیر است. وقایع و حوادثی از این دست باعث می شوند در مسائل مربوط به مدیریت بحران، برنامه ریزی حمل و نقل نقش ویژه ای داشته باشد. اما در مسائل مربوط به حمل و نقل نیز بررسی نقش جایگزین در شبکه شهری نقش ویژه ای دارد. در این پژوهش برای بررسی نقش مسیرهای جایگزین و اولویت بندی مسیرها، در شرایط تخلیه اضطراری یک مدل معرفی می شود. این مدل بر روی کل شبکه شهری منطقه مورد مطالعه پیاده سازی می شود و پس از معرفی 2 شاخص شامل زمان تخلیه کامل و مجموع زمان سفر کل شبکه، مسیرهای بزرگراهی منطقه مورد مطالعه اولویت بندی می شود. بر این اساس ، به عنوان مطالعه موردی و با استفاده از آمار و اطلاعات شهر مشهد مسیرهای اصلی بزرگراهی شهر مشهد اولویت دهی شده اند و در نتیجه می توان حساسیت شبکه را نسبت به وقوع بحرانهای شهری سنجید. همچنین برای ارزیابی درصد افراد قابل تخلیه در شبکه شهری، مدل معرفی شده برای درصدهای مختلف از تقاضای سفر پیاده سازی شده و به صورت نموداری حساسیت آن نمایش داده شده است. در نهایت این پژوهش نتیجه می گیرد که اثر تصمیم گیرندگان در مراکز مدیریت بحران و همچنین مدیریت حمل و نقل در انتخاب روش و پارامتر شاخص ارزیابی برای برنامه ریزی ترافیکی و مدل تخلیه شبکه در شرایط بحران نقش ویژه ای دارد. در واقع با توجه به روشهای پیشنهادی در این گزارش می توان انتخاب شاخص ها و رویکرد را به درستی ارزیابی و در نهایت تصمیم گیری نمود. همچنین با توجه به نتایج مطالعه موردی و با استفاده از مسیرهای جایگزین معرفی شده در این پژوهش پیشنهاداتی برای بهبود عملکرد شبکه شهری مشهد چه در شرایط بحران و چه در حالت عادی برای مسئولین ترافیکی شهر مشهد نیز ارائه می شود