این رساله در پی آن است تا با روش تحلیل گفتمان انتقادی به بررسی رابطه بین زبان در مکاتبات رشیدالدین فضل الله همدانی و ساختارهای اجتماعی زمان او بپردازد. در این تحقیق ابزارهای زبانیِ مختلفی چون نام دهی، ساختارهای موازی، واژه گزینی ، استعاره های مفهومی و بررسی نوع افعال به کار گرفته شده است تا تلاش رشیدالدین برای ساختن هوّیت های اجتماعی، ارتباطات اجتماعی و نظام های فکری و اعتقادی مورد بررسی قرار گیرد. این رساله چهار فصل را در بر می گیرد که در فصل نخست آن صحّت مکاتبات رشیدالدین فضل الله مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در فصل دوم تحقیق با عنوان بازتاب اندیشه سیاسی رشیدالدین در ساختار زبانی مکاتبات وی به تبیین مفاهیم اساسی اندیشه سیاسی رشیدالدین مانند مفهوم حاکم ایلخانی، مفهوم رعیّت و دین پرداخته شده است. تأثیر دو گروه اصلی مخاطبان رشیدالدین یعنی حاکمان ایلخانی و عالمان دینی در فرم و ساختار زبانی مکاتبات وی نیز در فصل سوم مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است و در پایان، پاسخ ِ پرسش های تحقیق در فصلی جداگانه با نام نتیجه گیری آمده است.