مخازن هوایی آب به¬ عنوان یکی از مهمترین سازه¬های تامین کننده آب آشامیدنی شهرها با توجه به آسیب پذیری آنها در زلزله¬های گذشته و لزوم حفظ قابلیت بهره برداری از آنها پس از وقوع زمین لرزه ضروری می¬باشد. لذا ضروری است تا با انجام مدلسازی¬های لازم ضمن بررسی رفتار این سازه¬ها در حین زلزله، محاسن و معایب استفاده از میراگرها در تکیه گاه¬های آن بررسی شود. در این پایان¬نامه مخزن آب بتنی معرفی شده تحت سه شتابنگاشت طبس، نورث ریج و چی چی قرار گرفته است. همچنین میراگر اصطکاکی در سه موقعیت مختلف در سازه استقرار یافته است. نتایج مدلسازی¬های صورت گرفته در نرم افزار sap برای مخزن با درصد پرشدگی¬های مختلف ارائه شده است. سیستم نگهدارنده مخزن پایه¬های فولادی با سیستم قاب خمشی و مقطع 2ipe140 می¬باشد. نتایج پایان¬نامه نشان می¬دهد که در صورت عدم استفاده از میراگر روند عمومی تغییرات مکانی در تراز مخزن آب بدین صورت است که با افزایش پرشدگی مخزن تغییر مکان کمتر می¬شود. البته این روند تقریبی بوده و مشاهده می¬شود که کمترین تغییر مکان در صورت عدم استفاده از میراگر برای پرشدگی 60% روی می¬دهد. تغییر مکان از مقدار 25.7 سانتی¬متر به 15.7 سانتی¬متر از حالت خالی مخزن تا حالت پرشدگی 100% نوسان دارد. لذا پرشدگی مخزن باعث کاهش 40% در تغییر مکان شده است. همچنین با توجه به نتایج مشاهده می¬شود که روند میانگین تغییرات برش پایه با کاهش پرشدگی مخزن نزولی می¬باشد. در صورت استفاده از میراگر در نراز فوقانی مخزن آب هوایی مورد تحلیل، برش پایه از مقدار میانگین 9.7 تن برای مخزن کاملا پر به 6.7 تن در حالت مخزن خالی کاهش پیدا میکند. این میزان کاهش معادل 31% می باشد. در حالت عدم استفاده از میراگر مقدار برش پایه از 64.6 تن به 53.8 تن کاهش پیدا کرده است. این مقدار کاهش معادل 17% می¬باشد. در نتیجه استفاده از میراگر اصطکاکی منجر به کاهش میانگین 14% در برش پایه وارده بر سازه می¬گردد.