افراد کم¬توان ذهنی به دلیل ضعف در کنترل قامت احتمال افتادن در آن¬ها بالا می¬باشد. هدف پژوهش حاضر ارزیابی اثر دوازده هفته تمرینات ادراکی- حرکتی بر روی کنترل تعادل پویا و ایستا دانش¬آموزان پسر کم-توان ذهنی می¬باشد. روش شناسی: 30 دانش آموز کم¬توانی ذهنی با بهره هوشی بین 55 تا 70 و میانگین سنی4/1±7/12 سال به صورت نمونه¬گیری دردسترس انتخاب و در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. قبل و بعد از تمرینات ادراکی- حرکتی تعادل پویا و ایستا شرکت کنندگان توسط دستگاه بایودکس مورد سنجش قرار گرفت. دوره تمرینی 12 هفته، هفته¬ای سه جلسه و هر جلسه به مدت 45 دقیقه بود. مولفه¬های ادراکی حرکتی شامل ؛تعادل ایستا و پویا ، شناسایی جهات مختلف، شناسایی بدن، ادراک فضا، حرکات هماهنگ و همزمان، ادراک بینایی، ادراک شنیداری،طرح حرکت، برتری جانبی، مهارت¬های جابجایی، دستکاری بود. برای بررسی تفاوت بین پیش آزمون و پس آزمون از تست تی وابسته و برای مقایسه میزان تغیرات شاخص¬های تعادل و مقایسه شاخص¬های تعادل در دو گروه طی پیش¬آزمون و پس آزمون از تست تی مستقل با سطح معناداری 05/0 استفاده شد. مقایسه میزان تغییرات شاخص قدامی خلفی (007/0=p)و شاخص کلی (018/0=p) بین دو گروه تجربی نتایج: نتایج بیانگر بهتر بودن شاخص تعادل قدامی- خلفی و شاخص تعادل کلی در تعادل پویا به طور معنی دار در پس¬آزمون در مقایسه با پیش¬آزمون در گروه تجربی بود در حالی که شاخص داخلی-خارجی پیشرفت معناداری را در تعادل پویا نشان نداد. اما در گروه کنترل تفاوت معنی¬داری در هیچ یک از شاخص های تعادل پویا و ایستا مشاهده نشد.و کنترل در تعادل پویا اختلاف معناداری را نشان داد حال آنکه در میزان تغییرات شاخص داخلی-خارجی (150/0=p) در دو گروه طی تعادل پویا اختلاف معناداری مشاهده نشد. گروه تجربی تنها در شاخص تعادل کلی طی آزمون تعادل ایستا در پس¬آزمون در مقایسه با پیش¬آزمون کاهش معناداری را نشان داد (001/0=p). نتیجه¬گیری: تمرینات ادراکی- حرکتی استفاده شده در این پژوهش سبب بهبود تعادل پویا (به ویژه در جهت قدامی- خلفی) و تعادل ایستا (شاخص کلی) در آزمودنی های مورد پژوهش گردید.